Σήμερα λέω να ξεφύγουμε από την κυπριακή τηλεόραση και να μιλήσουμε λίγο για LOST.
Έχουν ήδη περάσει οι τρείς από τους οχτώ μήνες που πρέπει να περιμένουμε για τη φετινή πρεμιέρα του 6ου κύκλου που θα είναι και ο τελευταίος της αγαπημένης σειράς όλου του πλανήτη. Όσοι το βλέπετε, ξέρετε ή θα πρεπε να ξέρετε ότι το σενάριο του LOST είναι τόσο πολύπλοκο και έχει τόσες πτυχές που κανείς μα κανείς δεν μπορεί να πει πως τα ξέρει όλα γιατί είναι σίγουρα ψεύτης. Αυτή όμως είναι και η γοητεία της σειράς. Είναι η σειρά που αποδεικνύει ότι όσα πιο πολλά πράγματα ξέρεις, ακόμη και αν φαίνονται άσχετα με τη σειρά, μπορεί να είνα χρήσιμα για την ερμηνεία της. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο που η σειρά έχει γίνει μάθημα σε δύο πανεπιστήμια των Ηνωμένων Πολιτειών.
Εγώ πάντως δεν πρόκειται να σας κάνω μάθημα, απλώς θα θελα να μοιραστούμε μαζί κάποιες σκέψεις για το τελευταίο διπλό επεισόδιο του 5ου κύκλου, κάποια σημεία του επεισοδίου και συγκεκριμένα δύο:
α. το θέμα «μοίρα» vs «ελεύθερης βούλησης» και
β. η πυροδότηση της βόμβας υδρογόνου.
Δε έχω σκοπό να σας πείσω για ότιδήποτε, εξάλλου ελάχιστα από αυτά που θα αναφέρω είναι θεωρίες, αλλά θα αποπειραθώ να κάνω μία σύντομη παρουσίαση των δύο αυτών βασικών θεμάτων που είδαμε στο τελευταίο επεισοδίο του 5ου κύκλου. Αν όλα αυτά ή κάτι έστω από αυτά ισχύει ή αν όλα θα αποδειχθούν μπούρδες με το ξεκίνημα του 6ου κύκλου, δεν το ξέρω, ήθελα όμως να μοιραστώ αυτές τις σκέψεις μαζί σας και αν έχετε και σεις κάποιες σκέψεις, πείτε τις. Διότι καλό είναι η γνώση να μοιράζεται...
Πρώτο: «ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ» ΕΝΑΝΤΙΟΝ «ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ»
Το θέμα του «πεπρωμένου» που αντιμάχεται με την «ελεύθερη βούληση» είναι σίγουρα ένα από τα κεντρικά θέματα της σειράς. Ως γνωστόν ο Τζον Λοκ είναι αυτός που εκπροσωπεί το «πεπρωμένο» κατά κύριο λόγο στη σειρά, άσχετο αν σε ώρες που τον πιάνει πραγματική τρέλα επαναλαμβάνει απεγνωσμένα «μη μου λες τι δεν μπορώ να κάνω», ενώ ο Τζακ, ως άνθρωπος της επιστήμης τις περισσότερες φορές τάσσεται με το μέρος της «ελεύθερης βούλησης».
Πριν προχωρήσω σε αυτό που θέλω να θίξω, θέλω να σταθώ στις δύο έννοιες: ο Όμηρος λέει ότι «όταν γεννιέσαι η δυνατή μοίρα κλώθει τη ζωή σου». Η μοίρα λοιπόν είναι αυτή η ανώτερη δύναμη που θέλουμε να πιστεύουμε ότι υπάρχει και καθοδηγεί τη ζωή μας ώστε να εξυπηρετείται το γενικό σχέδιο που υπάρχει για την ανθρωπότητα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει τις δικές του επιλογές και να έχει «ελευθερία» κινήσεων. Δηλαδή ο θεός/ οι θεοί παίρνουν για μας κάποιες αποφάσεις έχοντας ένα γενικό σχέδιο του κόσμου, αλλά είναι στο χέρι κάθε ανθρώπου αν θα αποφασίσει να υλοποιήσει αυτό που ο θεός αποφάσισε γι’ αυτόν, αυτό τουλάχιστον ισχύει στην Οδύσσεια του Ομήρου, πάνω στην οποία οι σεναριογράφοι νομίζω ότι βασίζονται στον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζουν τη διαμάχη «μοίρας» και «ελεύθερης βούλησης» στη σειρά. Από την άλλη, η «ελεύθερη βούληση» είναι η θεωρία του επιστήμονα ή του αθεϊστή, που θεωρεί ότι δεν είναι δέσμιος κανενός και έχει την ευθύνη των πράξεών του.
Έχοντας αυτά λοιπόν υπ’ όψιν μπορούμε να πούμε κάποια πράγματα για την πρώτη σκηνή του επεισοδίου, στην οποία συζητάει ο «άγνωστος» με τον Τζέικομπ. Στην πρώτη πρώτη σκηνή βλέπουμε τον Τζέικομπ μέσα στο άγαλμα να υφαίνει στον αργαλειό – θυμίζει τις «Μοίρες» στην ελληνική μυθολογία που «κλώθουν - υφαίνουν» το νήμα της ζωής του ανθρώπου-. Αργότερα ο τηλεθεατής μπορεί να δει πως πάνω σε αυτό που έχει φτιάξει αναγράφεται μια αρχαία ελληνική φράση: « {σοι δε} θεοι τοσα δοιεν, οσα φρεσιν σησι μενοινας» που θα πει «μακάρι οι θεοί να σου χαρίζουν ό,τι βαθιά
η ψυχή σου λαχταρά», λόγια που απευθύνει ο Οδυσσέας στη Ναυσικά στη ν ραψωδία της Οδύσσειας, ενώ πιο κάτω υπάρχει ακόμη μια φράση: «θεοι δε τοι ολβια δοιεν» που θα πει «μακάρι οι θεοί να σου χαρίζουν ευτυχία», ραψ. ω 402. Και στις δύο φράσεις γίνεται αναφορά στους θεούς και μάλιστα και οι δύο αποτελούν ευχές για ευτυχία. Αυτή όμως δεν είναι η πρώτη φορά που ο Τζέικομπ σχετίζεται με το θεϊκό στοιχείο: στην 3η σεζόν, καθώς ο Σόγιερ και η Κέιτ επιστρέφουν στο νησί τους, μέσα στη βάρκα ο Καρλ παραμιλά και λέει: «ο θεός σας αγαπά, όπως αγάπησε τον Τζέικομπ -Ιάκωβο», ενώ όταν η Ιλάνα φτάνει στο νησί και δίνει στον Ρίτσαρτ το συνθηματικό «τί κρύβεται πίσω από τη σκιά του αγάλματος;» και αυτός της λέει: «αυτός που θα μας σώσει όλους» και πάλι εντοπίζουμε μια αναφορά στον Τζέικομπ που τον παρουσιάζει σαν Ιησού Χριστό – κάπως έτσι, δηλαδή σαν Ιησούς Χριστός, παρουσιάζεται και ο Λοκ, όταν πρέπει να πεθάνει για να επιστρέψουν οι 6 στο νησί και να σώσουν και τους υπολοίπους μέχρι τουλάχιστον στο σημείο που πιστεύαμε ότι ο Λοκ που επιστρέφει στο νησί είναι ο πραγματικός Λοκ που....αναστήθηκε – στο τελευταίο ωστόσο επεισόδιο, αυτό ακυρώνεται όταν μαθαίνουμε ότι το σώμα και τις αναμνήσεις του ελέγχει ο «άγνωστος»-.
«Μακάρι ο θεός να σου δίνει ευτυχία». Πραγματικά υπάρχει κανείς που δε θέλει να είναι ευτυχισμένος; Η ζωή όμως δεν είναι ευθεία γραμμή, υπάρχει για όλους η περιπέτεια και οι μεταβολές της τύχης ώστε δυστυχία και ευτυχία εναλλάσσονται στη ζωή του κάθε ανθρώπου. Αυτό είναι το θέμα στα flashbacks του επεισοδίου. Μετά από το πρώτο flashback, που ο «άγνωστος» μιλά με τον Τζέικομπ για τον κύκλο της βίας που ο τελευταίος ξεκίνησε στο νησί και ο Τζέικομπ του λέει ότι αυτό μπορεί να αλλάξει, φτάνει να γίνει μία φορά –σύμφωνα με τη lostpedia ο ‘άγνωστος» παρουσιάζεται φαταλιστής, ενώ ο Τζέικομπ υπέρ της ελέυθερης βούλησης-, στις αναδρομές στο παρελθόν βλέπουμε άλλους ήρωές μας σε ευτυχισμένες στιγμές της ζωής τους και άλλους στις χειρότερες και κάπου εκεί βέβαια και τον Τζέικομπ να συμβουλεύει τη μικρή Κέιτ να μη κλέβει –συμβουλή που αργότερα δεν ακολούθησε-, να παρηγορεί το μικρό Σόγιερ για το θάνατο των γονιών του, να συγχαίρει τους Κορεάτες στο γάμο τους, να γίνεται η αφορμή για το θάνατο της Νάντια και για το ατύχημα του Λοκ – η πτώση του από μεγ
άλο ύψος μετά το καβγά με τον πατέρα του- με τη διαφορά εδώ ότι ο Τζέικομπ τον επαναφέρει σχεδόν αμέσως με ένα άγγιγμα- να προτρέπει τον Τζακ να «πιέζει» πιο πολύ το μηχάνημα με τις σοκολάτες στο νοσοκομείο μετά την πετυχημένη εγχείρηση της πρώην γυναίκας του, να ζητά τη βοήθεια της Ιλάνα, για άγνωστους ακόμη λόγους- και τέλος να προτρέπει τον Χέρλι να επιστρέψει στο νησί. «Εσύ όμως θα αποφασίσεις» του λέει πριν κατεβεί από το ταξί και το ίδιο λέει και στον Μπεν λίγο πριν πάρει το μαχαίρι και τον σκοτώσει στη σκηνή μέσα στο άγαλμα: «μην τον ακούς αυτόν, του λέει, εσύ θα αποφασίσεις».
Πρώτο: «ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ» ΕΝΑΝΤΙΟΝ «ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ»
Το θέμα του «πεπρωμένου» που αντιμάχεται με την «ελεύθερη βούληση» είναι σίγουρα ένα από τα κεντρικά θέματα της σειράς. Ως γνωστόν ο Τζον Λοκ είναι αυτός που εκπροσωπεί το «πεπρωμένο» κατά κύριο λόγο στη σειρά, άσχετο αν σε ώρες που τον πιάνει πραγματική τρέλα επαναλαμβάνει απεγνωσμένα «μη μου λες τι δεν μπορώ να κάνω», ενώ ο Τζακ, ως άνθρωπος της επιστήμης τις περισσότερες φορές τάσσεται με το μέρος της «ελεύθερης βούλησης».
Πριν προχωρήσω σε αυτό που θέλω να θίξω, θέλω να σταθώ στις δύο έννοιες: ο Όμηρος λέει ότι «όταν γεννιέσαι η δυνατή μοίρα κλώθει τη ζωή σου». Η μοίρα λοιπόν είναι αυτή η ανώτερη δύναμη που θέλουμε να πιστεύουμε ότι υπάρχει και καθοδηγεί τη ζωή μας ώστε να εξυπηρετείται το γενικό σχέδιο που υπάρχει για την ανθρωπότητα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει τις δικές του επιλογές και να έχει «ελευθερία» κινήσεων. Δηλαδή ο θεός/ οι θεοί παίρνουν για μας κάποιες αποφάσεις έχοντας ένα γενικό σχέδιο του κόσμου, αλλά είναι στο χέρι κάθε ανθρώπου αν θα αποφασίσει να υλοποιήσει αυτό που ο θεός αποφάσισε γι’ αυτόν, αυτό τουλάχιστον ισχύει στην Οδύσσεια του Ομήρου, πάνω στην οποία οι σεναριογράφοι νομίζω ότι βασίζονται στον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζουν τη διαμάχη «μοίρας» και «ελεύθερης βούλησης» στη σειρά. Από την άλλη, η «ελεύθερη βούληση» είναι η θεωρία του επιστήμονα ή του αθεϊστή, που θεωρεί ότι δεν είναι δέσμιος κανενός και έχει την ευθύνη των πράξεών του.
Έχοντας αυτά λοιπόν υπ’ όψιν μπορούμε να πούμε κάποια πράγματα για την πρώτη σκηνή του επεισοδίου, στην οποία συζητάει ο «άγνωστος» με τον Τζέικομπ. Στην πρώτη πρώτη σκηνή βλέπουμε τον Τζέικομπ μέσα στο άγαλμα να υφαίνει στον αργαλειό – θυμίζει τις «Μοίρες» στην ελληνική μυθολογία που «κλώθουν - υφαίνουν» το νήμα της ζωής του ανθρώπου-. Αργότερα ο τηλεθεατής μπορεί να δει πως πάνω σε αυτό που έχει φτιάξει αναγράφεται μια αρχαία ελληνική φράση: « {σοι δε} θεοι τοσα δοιεν, οσα φρεσιν σησι μενοινας» που θα πει «μακάρι οι θεοί να σου χαρίζουν ό,τι βαθιά
η ψυχή σου λαχταρά», λόγια που απευθύνει ο Οδυσσέας στη Ναυσικά στη ν ραψωδία της Οδύσσειας, ενώ πιο κάτω υπάρχει ακόμη μια φράση: «θεοι δε τοι ολβια δοιεν» που θα πει «μακάρι οι θεοί να σου χαρίζουν ευτυχία», ραψ. ω 402. Και στις δύο φράσεις γίνεται αναφορά στους θεούς και μάλιστα και οι δύο αποτελούν ευχές για ευτυχία. Αυτή όμως δεν είναι η πρώτη φορά που ο Τζέικομπ σχετίζεται με το θεϊκό στοιχείο: στην 3η σεζόν, καθώς ο Σόγιερ και η Κέιτ επιστρέφουν στο νησί τους, μέσα στη βάρκα ο Καρλ παραμιλά και λέει: «ο θεός σας αγαπά, όπως αγάπησε τον Τζέικομπ -Ιάκωβο», ενώ όταν η Ιλάνα φτάνει στο νησί και δίνει στον Ρίτσαρτ το συνθηματικό «τί κρύβεται πίσω από τη σκιά του αγάλματος;» και αυτός της λέει: «αυτός που θα μας σώσει όλους» και πάλι εντοπίζουμε μια αναφορά στον Τζέικομπ που τον παρουσιάζει σαν Ιησού Χριστό – κάπως έτσι, δηλαδή σαν Ιησούς Χριστός, παρουσιάζεται και ο Λοκ, όταν πρέπει να πεθάνει για να επιστρέψουν οι 6 στο νησί και να σώσουν και τους υπολοίπους μέχρι τουλάχιστον στο σημείο που πιστεύαμε ότι ο Λοκ που επιστρέφει στο νησί είναι ο πραγματικός Λοκ που....αναστήθηκε – στο τελευταίο ωστόσο επεισόδιο, αυτό ακυρώνεται όταν μαθαίνουμε ότι το σώμα και τις αναμνήσεις του ελέγχει ο «άγνωστος»-.«Μακάρι ο θεός να σου δίνει ευτυχία». Πραγματικά υπάρχει κανείς που δε θέλει να είναι ευτυχισμένος; Η ζωή όμως δεν είναι ευθεία γραμμή, υπάρχει για όλους η περιπέτεια και οι μεταβολές της τύχης ώστε δυστυχία και ευτυχία εναλλάσσονται στη ζωή του κάθε ανθρώπου. Αυτό είναι το θέμα στα flashbacks του επεισοδίου. Μετά από το πρώτο flashback, που ο «άγνωστος» μιλά με τον Τζέικομπ για τον κύκλο της βίας που ο τελευταίος ξεκίνησε στο νησί και ο Τζέικομπ του λέει ότι αυτό μπορεί να αλλάξει, φτάνει να γίνει μία φορά –σύμφωνα με τη lostpedia ο ‘άγνωστος» παρουσιάζεται φαταλιστής, ενώ ο Τζέικομπ υπέρ της ελέυθερης βούλησης-, στις αναδρομές στο παρελθόν βλέπουμε άλλους ήρωές μας σε ευτυχισμένες στιγμές της ζωής τους και άλλους στις χειρότερες και κάπου εκεί βέβαια και τον Τζέικομπ να συμβουλεύει τη μικρή Κέιτ να μη κλέβει –συμβουλή που αργότερα δεν ακολούθησε-, να παρηγορεί το μικρό Σόγιερ για το θάνατο των γονιών του, να συγχαίρει τους Κορεάτες στο γάμο τους, να γίνεται η αφορμή για το θάνατο της Νάντια και για το ατύχημα του Λοκ – η πτώση του από μεγ
άλο ύψος μετά το καβγά με τον πατέρα του- με τη διαφορά εδώ ότι ο Τζέικομπ τον επαναφέρει σχεδόν αμέσως με ένα άγγιγμα- να προτρέπει τον Τζακ να «πιέζει» πιο πολύ το μηχάνημα με τις σοκολάτες στο νοσοκομείο μετά την πετυχημένη εγχείρηση της πρώην γυναίκας του, να ζητά τη βοήθεια της Ιλάνα, για άγνωστους ακόμη λόγους- και τέλος να προτρέπει τον Χέρλι να επιστρέψει στο νησί. «Εσύ όμως θα αποφασίσεις» του λέει πριν κατεβεί από το ταξί και το ίδιο λέει και στον Μπεν λίγο πριν πάρει το μαχαίρι και τον σκοτώσει στη σκηνή μέσα στο άγαλμα: «μην τον ακούς αυτόν, του λέει, εσύ θα αποφασίσεις». Ούτε λίγο ούτε πολύ ο Τζέικομπ εμφανίζεται να εκπροσωπεί «την ελεύθερη βούληση» αλλά και το «πεπρωμένο» ταυτόχρονα, οπότε, από τη δική του οπτική, οι δύο θεωρίες φαίνονται ότι μπορούν να συνδυαστούν, με άλλα λόγια είναι το «πεπρωμένο» που δεν αποκλείει και την ελεύθερη βούληση και αυτή είναι ηθική αρχή στην Οδύσσεια του Ομήρου. Όπως στην αρχαία ελληνική μυθολογία και λογοτεχνία οι Μοίρες καθορίζουν την πορεία της ζωής μας (Κλωθώ), «μοιράζουν» σε άλλους ανθρώπους καλή τύχη, σε άλλους κακή (Λάχεσις) και κόβουν το νήμα της ζωής του ανθρώπου (Άτροπος), έτσι και ο Τζέικομπ στα flashbacks. Θυμίζω και πάλι «το δωμάτιο 23» με το τεράστιο video wall όπου ο Μπεν είχε δεμένο τον Καρλ και τον έβαζε να παρακολουθεί διάφορες φωτογραφίες όπου στα ενδιάμεσα υπήρχαν οι ατάκες: «εμείς είμαστε η αιτία που υποφέρουμε» -> ελεύθερη βούληση και «ο θεός σε αγαπάει, όπως αγάπησε τον Ιάκωβο».(3.7)
Από την άλλη υπάρχει και ο «άγνωστος» - η σύνοψη του επεισοδίου από το abc τον αναφέρει ως «Σαμουήλ» - Σαμουήλ: αναφορά στον προφήτη Σαμουήλ της παλαίας διαθήκης;/ Τζέικομπ: αναφορά στον Ιάκωβο της Καινής Διαθήκης,
πιθανότατα στον Ιάκωβο τον αδελφόθεο (ετεροθαλή αδελφό του Ιησού) -και όχι τον Απόστολο (αδελφός του Ιωάννη)–πάλη μεταξύ παλιού και καινούργιου κόσμου;- που συνομιλεί με τον Τζέικομπ στην εποχή του «μαύρου βράχου» στην παραλία. Ο Τζέικομπ είναι αυτός που φαίνεται να έχει το πάνω χέρι στο νησί καθώς η άφιξη του πλοίου παρουσιάζεται ως δική του απόφαση, στην οποία ο «άγνωστος» αντιδρά διότι όσοι έρχονται στο νησί «έρχονται, καταστρέφουν, διαφθείρονται». Ο Τζέικομπ παρουσιάζεται να φέρνει κόσμο στο νησί και σε αυτό αντιδρά ο «άγνωστος». Λίγο πριν φύγει του λέει ότι θα τον σκοτώσει και θα βρεί ένα παραθυράκι για να το κάνει. Στην σκηνή μέσα στο άγαλμα ο Τζον Λοκ λέει στον Τζέικομπ ότι βρήκε το παραθυράκι και όλα ανατρέπονται: ο «άγνωστος» βρίσκεται μέσα στο σώμα του Λοκ, ενώ ο τελευταίος είναι νεκρός. Με τη βοήθεια του Λοκ και του Μπεν τελικά ο «άγνωστος» σκοτώνει τον Τζέικομπ και τον ρίχνει στη φωτιά. Το αν τελικά πεθαίνει δεν το ξέρουμε, δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι το άγαλμα μέσα στο οποίο συμβαίνει όλο αυτό είναι της αιγυπτιακής θεότητας Taweret. Πρόκειται για λατρεία δηλαδή των κροκοδείλων, που κατά τους Αιγυπτίους ο κροκόδειλος συνδέεται με τη γέννηση και την αναγέννηση. Το γεγονός ότι ο «άγνωστος» επιλέγει τον Λοκ για να αντιμετωπίσει τον Τζέικομπ, αυτό μάλλον δεν είναι τυχαίο, αφού ο Λοκ είναι ο άνθρωπος του «πεπρωμένου». Αυτό σημαίνει ίσως ότι και ο «άγνωστος» βρίσκεται από αυτή την πλευρά, του «πεπρωμένου» που δεν υπολογίζει καθόλου, όπως φαίνεται, την «ελεύθερη βούληση». Θα έλεγα πως οι ήρωες της σειράς ανήκουν στη μία ή στην άλλη πλευρά: δηλαδή κάποιοι είναι με το μέρος του Τζέικομπ και κάποιοι με τον «άγνωστο». Με τον Τζέικομπ τάσσονται η Ιλάνα που έρχεται μετά από εντολή του Τζέικομπ, ο Ρίτσαρντ (και ο Μπεν –πριν «ξεπέσει» μετά την «κρίση» του από τον «καπνό»-) που όλο αυτό τον καιρό στο νησί υπάκουαν στις εντολές του Τζέικομπ και εκτελούσαν τις διαταγές του που τους τις έδινε μέσα από τις περήφημες «λίστες του Τζέικομπ» -κάποτε όμως ο Μπεν έκανε και του κεφαλιού του, όπως στην περίπτωση της εγχείρησής του από τον Τζακ, ο οποίος «δεν ήταν καν στη λίστα του Τζέικομπ», σύμφωνα με τον Ντάννυ-, ο Τζακ ως άνθρωπος της επιστήμης, ο Ντάνιελ Φάραντεϊ ως φυσικός, όλοι οι επιζήσαντες που τάχθηκαν με το μέρος του Τζακ στο τελευταίο επεισόδιο. Από την άλλη μεριά, είναι μόνο ο Λοκ – «άγνωστος» μαζί με τον Μπεν που είναι πλέον «έκπτωτος άγγελος» μετά την αναμέτρησή του με τον «καπνό»-. Πρέπει βέβαια να τοποθετήσουμε σε μία πλευρά και τον Γουίτμορ, ο οποίος ως άνθρωπος που έχει αλλάξει τους κανόνες και έχει εξοριστεί από το νησί μου φαίνεται ότι μόνο στην πλευρά της «ελεύθερης βούλησης + του πεπρωμένου» μπορεί να τοποθετηθεί. Μια άλλη άποψη είναι ότι όλο το νησί είναι με το μέρος του Τζέικομπ αφού είναι ο αρχηγός των «Άλλων» και πως κανένας ακόμη δε γνωρίζει την ύπαρξη του «αγνώστου-Σαμουήλ» εκτός από τον ίδιο τον Τζέικομπ που τον αναγνώρισε μέσα στο άγαλμα, παρόλο που αυτός είχε τη μορφή του Λοκ. Το ερώτημα όμως εδώ είναι: αν οι ΑΛΛΟΙ δεν γνωρίζουν για τον «άγνωστο», υπάρχουν κάποιοι άλλοι εντός ή εκτός νησιού των οποίων αυτός είναι ο «αρχηγός»;Δύο απορίες που προκύπτουν, μέσα στις τόσες πολλές, είναι και αυτές: α. ο «άγνωστος» βρίσκεται μόνο μέσα στο σώμα του Λοκ ή έχει καταλάβει και το σώμα άλλων; και β. ο Τζέικομπ δεν μπορεί να μπει στο σώμα κάποιου άλλου;. Για το α. ερώτημα νομίζω ότι ο «άγνωστός» σίγουρα έχει λάβει και τη μορφή της Άλεξ, όταν αυτή εμφανίστηκε μέσα από τον καπνό και διάταξε τον Μπεν να κάνει ό,τι του λέει ο Λοκ- «άγνωστος». β. θεωρώ ότι και ο Τζέικομπ μπορεί να μπει στο σώμα κάποιου άλλου και ήδη το έχουμε δει αυτό με τον πατέρα του Τζακ όταν ο Κρίστιαν είχε πει στον Λοκ ότι μιλάει εκ μέρους του Τζέικομπ, ενώ το ίδιο μπορούμε να πούμε ότι γίνεται και με την Κλαιρ, όταν εμφανίζεται μετά το θάνατό της μέσα στην καλύβα του Τζέικομπ, καθώς και με τον Τσάρλι που επισκέπτεται τον Χέρλι εκτός νησιού –ο Τζέικομπ στο ταξί κρατάει την κιθάρα του Τσάρλι-. Ο «καπνός» φαίνεται λοιπόν να συνδέεται με όλες αυτές τις μεταμορφώσεις, είναι ίσως το «μέσο» για να εισέλθει κάποιος στο σώμα ενός νεκρού, στην άλλη δηλαδή πλευρά και θυμίζει θα έλεγα και λίγο την ομίχλη που περιβάλλει τους θεούς του Ολύμπου, όταν εμφανίζονται στους ανθρώπους, αλλά δε θέλουν να κάνουν αντιληπτή την παρουσία τους. Το ότι στη σειρά κάποιοι που εμφανίζονται ως θεοί, μπαίνουν σε σώματα ανθρώπων, αυτό σίγουρα θυμίζει και τον ανθρωπομορφισμό των θεών στα ομηρικά έπη.....
Δεύτερο: Η ΠΥΡΟΔΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΒΟΜΒΑΣ ΥΔΡΟΓΟΝΟΥ ΕΙΝΑΙ «ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ» Ή ΕΙΝΑΙ ΈΝΑ «ΝΕΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ»;
Ο Τζακ πυροδοτεί τη βόμβα υδρογό
νου ακολουθώντας τις οδηγίες του Φάραντεϊ με την προοπτική ότι θα αλλάξουν την ακολουθία των γεγονότων: δηλαδή το «ατύχημα-περιστατικό» της Ντάρμα με την έκλυση ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας θα αποφευκτεί και έτσι ο Ντέσμοντ δε θα χρειάζεται να πατά κανένα κουμπί και επομένως το αεροπλάνο δε θα πέσει αλλά θα συνεχίσει κανονικά την πορεία του και θα πάει στον προορισμό του. Το θέμα όμως είναι ότι δεν ξέρουμε αν ο Φάραντεϊ είναι σωστός διότι οι σεναριογράφοι φρόντισαν να μας βάλουν σε δίλημμα δίνοντάς μας και την άλλη πλευρά του νομίσματος διά στόματος Μάιλ: μπορεί η πυροδότηση της βόμβας υδρογόνου να μην είναι ένα νέο περιστατικό, αλλά το ίδιο το «περιστατικό» οπότε οι επιζήσαντες προκαλούν οι ίδιοι, με δικές τους ενέργειες -ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ-, αυτήν την ακολουθία γεγονότων που μετά από χρόνια θα ρίξει στο νησί το αεροπλάνο τους.Επιχειρήματα υπέρ αυτής της άποψης:
1. το ότι το επεισόδιο ονομάζεται πράγματι «το περιστατικό». Άρα το περιστατικό είναι ένα, «η πυροδότητηση της βόμβας υδρογόνου».
2. το ότι η θεωρία αυτή δε θα ακυρώσει όλους τους προηγούμενους κύκλους της σειράς
3. η ατάκα του Ρίτσαρτ το 2007 στην Σαν ότι: όλοι που είναι πάνω στη φωτογραφία είναι νεκροί, τους είδα να πεθαίνουν
4. το ότι: ό,τι έγινε, έγινε στο παρελθόν, δεν μπορούμε να το αλλάξουμε. Παράδειγμα: ο τραυματισμός του Μπεν από τον Σαγίτ που έρχεται πίσω στο νησί για να τον σκοτώσει, αλλά η Κέιτ τον σώζει, οπότε πάλι δεν άλλαξε η ακολουθία των γεγονότων. Θυμίζει και πάλι ομηρικά έπη: ο Αχιλλέας για παράδειγμα και η μητέρα του Θέτιδα που είναι θεά της θάλασσας γνωρίζουν ότι είναι βραχύβιος ο Αχιλλέας, αλλά δεν μπορούν να κάνουν κάτι για να το αλλάξουν αυτό.
Επιχειρήματα κατά της άποψης αυτής:
1. ότι πάντα οι σεναριογράφοι παρουσιάζουν τον Τζακ ως «λυτρωτή». Η προηγούμενή του αποστολή εξετελέσθη και κατάφερε να γυρίσει σπίτι μαζί με κάποιους από τους losties, άρα και τώρα δεν μπορεί να έχει άδικο.
2. ότι, αν ο Τζακ και ο Φάραντεϊ είναι σωστοί, θα έχουμε την μεγαλύτερη ανατροπή στην κυρίως υπόθεση της σειράς με το αεροπλάνο να μην έχει πέσει τελικά ποτέ στο «νησί του μυστηρίου»!
η άποψή μου:
η πυροδότηση της βόμβας είναι πράγματι «το περιστατικό», αλλά είναι ένα περιστατικό που γίνεται παράλληλα με το άλλο, την έκλυση της ραδιομαγνητικής ενέργειας, διότι, πριν ο Τζακ ρίξει την βόμβα, ήδη οι άνθρωποι της Ντάρμα είχαν χτυπήσει τον θύλακα και απελευθερώθηκε ηλεκτρομαγνητική ενέργεια. Άρα είναι ένα «νέο περιστατικό» που γίνεται λίγο μετά το άλλο και τα δύο μαζί αποτελούν «το περιστατικό» που δημιουργεί την ακολουθία των γεγονότων που είδαμε εμείς από τον πρώτο μέχρι τον πέμπτο κύκλο της σειράς.
UPDATE: ΚΑΝΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ ΟΠΟΥ ΕΝΤΟΠΙΖΩ ΛΑΘΗ, ΤΩΡΑ ΘΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ΚΑΤΙ: ΑΝ Η ΠΥΡΟΔΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΒΟΜΒΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ "ΝΕΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ" ΝΙΚΑΕΙ Η ΕΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ, ΑΝ ΕΙΝΑΙ "ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ" ΤΟΤΕ Η ΜΟΙΡΑ + Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ...
ΚΑΙ ΜΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΠΟΡΙΑ:
ΑΝ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο JACOB,
ΑΥΤΟΣ ΠΟΙΟΣ ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ;
