Σίγουρα το «ΕΛΑ ΠΑΡΕ ΜΕ» θα κάνει επιτυχία. Τώρα αν είναι η σειρά ή το τραγούδι του Γιάννη Χαρούλη ή και τα δύο μαζί, θα σας γελάσω....
Αν είστε από αυτούς που έχετε δει όλες τις «Παπακαλιάδες», τότε το «ΕΛΑ ΠΑΡΕ ΜΕ» είναι η σειρά που ψάχνατε - και δε βρίσκατε- στην κυπριακή τηλεόραση που βάλθηκε φέτος φαίνεται να ικανοποιήσει όλα τα γούστα.
Ο Μαρίνος Χατζηβασιλείου στην πρώτη του σεναριακή απόπειρα δεν τα πάει καθόλυ άσχημα. Η ιδέα του είναι απλή, ανθρώπινη και συμπαθητική: ένα παντρεμένο και πολύ ερωτευμένο ζευγάρι θα το χωρίσει ο θάνατος. Οι δύο τους είναι καλλιτέχνες, ο Λένος ζωγράφος, η Άννα φωτογράφος. Κατά τη διάρκεια μιας κα
τάδυσής τους στη θάλασσα την ημέρα γενεθλίων της κόρης τους Ολιας, όπου τοποθετούν στο βυθό μια τεράστια ζωγραφιά για να της ευχηθούν τα χρόνια πολλά (πολύ ρομαντικό για να είναι αληθινό!), η Άννα ξαφνικά εξαφανίζεται, αλλά ο σεναριογράφος προτιμά να εστιάσει στο τηλεφώνημα που κάνει στο φίλο του, Χρύση (Φώτης Γιωργίδης), και ραδιοφωνικό παραγωγό, το οποίο βγαίνει στον «αέρα» και από κει μαθαίνουν όλοι στα γενέθλια για την εξαφάνιση της Άννας, και στη στομαχική του διατάραξη, παρά σε κάποιες προσπάθειες του Λένου να εντοπίσει τη γυναίκα του, που θα είχαν και μια πιο λογική συνέχεια στο στόρυ. Τώρα θα μου πείτε πώς σκέφτηκε ο σεναριογράφος το θέμα «γενέθλια της κόρης»; Πέρα από το γεγονός ότι τοποθετεί δίπλα σε ένα θλιβερό γεγονός – θάνατος στη θάλασσα της μάνας- ένα άλλο ευχάριστο –γενέθλια κόρης- με όλα τα αντιθετικά συναισθήματα που αυτό μπορεί να προκαλέσει στον ήρωα και τον τηλεθεατή, ως γνωστόν ο Μαρίνος διαθέτει και έναν παιδότοπο («Soretino») που μεταξύ άλλων αναλαμβάνει και τη διοργάνωση γενεθλίων, οπότε το θέμα τού ήρθε κουτί: και λειτουργικό στο σενάριο και τα μηνύματά του στέλνει (ωραίος, γουστάρω!)....
Εν τω μεταξύ, αφού βλέπουμε και το Μάριο Δημητρίου σε μια κατακόκκινη καρέκλα, τύπου big brother, να μας επισημαίνει κάτι που το ίδιο το σενάριο έκανε αρκετά ξεκάθαρο (ότι ο αδελφός του " ο Λένος και η Άννα είναι η προσωποποίηση της αγάπης") –η αλήθεια είναι ότι νομίζαμε πως οι παλιομοδίτικες σκηνές με το στήσιμο του ηθοποιού μπροστά στην κάμερα που περιγράφει συναισθήματα και καταστάσεις των ηρώων έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί ακόμη και για τον ίδιο τον Παπακαλιάτη, ευτυχώς που εδώ η σκηνή ήταν μια και μοναδική, οπότε ήταν και όπως τη μούγια μες το γάλα-, η ιστορία μεταφέρεται έξι μήνες πριν –ναι, πάνω στην πιο κρίσιμη σκηνή, μια χαρά το πέτυχε εδώ ο Μαρίνος- όπου διαπιστώνουμε ότι ο Χριστόδουλος Μαρτάς και η Λουκία Μιχαήλ έχουν "ξεχαστεί" να συζητούν για το πότε και αν θα κάνουν μωρό και εμείς θέλουμε να τραβάμε τα μαλλιά μας! Από την άλλη, το ζευγάρι Φώτης Γεωργίδης –Μαρίνα Μανδρή μας κάνει πολύ ταιριαστό, αν και ο πρώτος υποδύεται για ακόμη μια φορά –η πρώτη ήταν στο «Σ’ ΑΓΑΠΩ»- έναν ανέμελο και χαβαλέ τυπάκι, περσόνα που κουβαλεί από τότε σε κάθε εργάκι και μάλλον του πάει, με τη διαφορά ότι εδώ είναι στο πιο χαβανέζικο στύλ και έχει ράστα μαλλιά! Όσο για το ρόλο του Μάριου Δημητρίου, που παίζει τον «άρρωστο» αδελφό του Μαρίνου, περιττό να πούμε ότι είναι σα να βλέπουμε τον Παπακαλιάτη δίπλα σε κάθε κουτσό, τυφλό και gay που είχε για κολλητούς για να φαίνεται αυτός «ανώτερος»... Η καλύτερη όμως σκηνή ήταν εκεί που η μάνα τους θυμάται που ήταν μικροί και δεν ήθελε ο γιος της να παίρνει το φάρμακό του. Άπαιχτος ο πιτσιρικάς, ετσι; Όσο για τη μικρή διαφορά ύψους ανάμεσα στην Άννα και τον Λένο που βρίσκει κερδισμένη την πρώτη, μπορούσε να προσεχτεί λίγο......
Το δραματικό υπόβαθρο της σειράς συνδυάζεται και με αρκετά κωμικά στοιχεία. Η προσπάθεια είναι μεν καλή, αλλά κάπου κάπου τα αστεία χάνονται είτε λόγω σκηνοθετικής αδυναμίας, αφού ο Μαρίνος γράφει επεηρεασμένος λίγο από το στύλ της «ΑΙΓΙΑΣ», είτε γιατί τα ίδια τα αστεία αρμόζουν πιο πολύ σε μια καθαρά κωμική σειρά (βλ. πάλι «ΑΙΓΙΑ») παρά στο αποτέλεσμα της ρομαντικής κομεντί που επιθυμεί να επιτύχει ο σεναριογράφος. Με λίγη όμως εξάσκηση, μπορεί να βρεθεί η χρυσή τομή.
Το «ΕΛΑ ΠΑΡΕ ΜΕ» είναι μια αρκετά καλή και ωραία προσπάθεια σε όλους τους τομείς που γίνεται από νέα παιδιά στο χώρο και φαίνεται ότι γίνεται και με πολύ πάθος και αγάπη. Γι’ αυτό θα το παρακολουθήσουμε για να δούμε πώς θα εξελιχθεί και πραγματικά ελπίζω να δοθεί έμφαση στη δράση, διότι έτσι και μας προκύψει ο Μαρίνος νέος Χριστόφορος με τους ηθοποιούς να αναλώνονται σε ατελείωτες σκηνές και συζητήσεις για το ζόρι που τραβάει ο κάθε ένας, βλέπω το τραγούδι των τίτλων του Χαρούλη (http://www.charoulis.gr/) να γίνεται μεγαλύτερο σουξέ από την ίδια τη σειρά!
Όχι ακριβώς του γούστου μου -δεν είμαι πολύ του ρομαντικού εώς καθόλου...-, αλλά θα του ρίξω ακόμη μερικές ματιές μέχρι να βεβαιωθώ για το τι παίζεται ακριβώς.
Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη, στις 21.20, στο SIGMA
