Γιατί δεν καταλαβαίνουν, επιτέλους, οτι δεν είναι όλα τα δάχτυλα μας τα ίδια; Ναι, κύριοι παραγωγοί δεν ακούνε όλοι οι έφηβοι Παπαρίζου και Τσαλίκη. Ούτε, κόβουν φλέβα για την Lady Gaga και το "Poker Face" της. Υπάρχουν και έφηβοι που ακούνε μουσική ερμηνευτών που είναι "out" από αυτά τα πρότυπα. Υπάρχουν άτομα που ακούνε Rock, και όταν λέμε Rock δεν εννοούμε ούτε τους "Jonas Brothers", ούτε τους "Tokio Hotel". Υπάρχουν άτομα που ακούνε Metal, κάτι που για σας είναι άγνωστη λέξη. Γιατί να ικανοποιείτε πάντα μια μάζα ατόμων;
Γιατί πάντα περιμένετε το θάνατο κάποιου μεγάλου ερμηνευτή για να ασχοληθείτε μαζί του; Τουλάχιστον το @live, από όσο ξέρω, θυμήθηκε τον Michael Jackson μόνο μετά το θάνατο του. Και τον θυμήθηκε για τα καλά, με αφιερώματα και τα σχετικά. Και αυτά για λίγες μέρες. Μετά, επιστροφή στη ρουτίνα.
Επίσης, αγαπητοί υπεύθυνοι του @live, όταν μιλάτε για κλασσικά ελληνικά τραγούδια, φτάνετε μέχρι το "Δεν έχει σίδερα η καρδιά σου" του Σάκη; Γιατί εγώ πιστεύω οτι στην δεκαετία του 80 και του 90 υπήρχαν και άλλοι αξιόλογοι ερμηνευτές. Τι θα λέγατε μήπως για τους "Πυξ Λαξ", που τότε ήταν στο απόγειο τους; Τον Μαχαιρίτσα, ίσως; Τον Παπακωνσταντίνου; Ίσως, να δείχνατε στον κόσμο οτι τα τραγούδια που άκουγαν τότε στο X-Factor, δεν ανήκαν στα παιδιά που τα τραγουδούσαν. Το "Για το καλό μου" δεν είναι του Λούκα, αλλά του Μηλιώκα. Είναι ασέβια, να ακούμε αυτά τα τραγούδια και να μην γνωρίζουμε τους δημιουργούς τους. Υπάρχουν άτομα που έγραψαν ιστορία στο μουσικό στερέωμα, πρέπει να τους δείχνουμε κάποιο σεβασμό.
