Έσιει που τούντα σπόιλερ δαμέ που κάτω. Άμα εν θέλετε να τα αμπλέψετε, ξαναελάτε που εννά δείτε το επεισόδιο.
Πρώτη φορά νομίζω τελειώνει κύκλος Κυπριακής σειράς που να αφήνει την πλειοψηφία των τηλεθεατών με θκυό σίηλη καμένα να καρτερούν την συνέχεια. Η Τηλεκοντρόλ έδωκε συνοπτικά τες εξελίξεις στην εψεσινή Αίγια, τζαι εννά τες επανάβω με τες δικές μου εντυπώσεις. Το λοιπόν.
1. "Να το φκάλετε Ανεζού"
Έτσι μας ανακοινώθηκε επίσημα τζαι μεταφυσικά οτι όντως, εν καλά που εκαταλάβαμε, ο νεουλλιατός τζαι τα στρεψίματα εν ήταν που το άγχος. Εκτός που το κλίφχανγκερ του τι εννά γινεί τωρά [ποιού εννά πει οτι εν το μωρό; εννά μπορέσει να έρτει πίσω ο Λεοντής;] μάλλον αποκλείει την περίπτωση να εν ο Λεοντής ο γιός της Πελλομαλούς- γιατί μετά ήταν να μπουν στα χωράφκια των βιβλίων της Άντρης Πολυδώρου.
2. "Εν είμαι. Εκάμαν με."
Ώστε. Ο ξένος ο άρκοντας που εμπήκε στο παλιό αρκοντικό [τζαι εννά τους μείνει αγκονίν ως
το τέλος της σεζόν όπως επροφήτευσε ο Μιχαήλης] εν Αντωνής, τζαι συμφωνώ με τον Νικόλα που εσχολίασε χτες οτι μάλλον εν ο παρολλίον γαμπρός της Μαλούς τζαι τζύρης του μυστήριου γιού. Αν δεν κάμμω λάθος, εν εξέραμε ως τωρά γιατί έφυεν τζαι άφηκεν την- αν τον "εκάμαν" ξενοχωρίτη όπως είπε στον Παπασκούλουκο, μήπως ήταν δουλειά τζαι τούτη του Μιχαήλη [που τελικά εν πιο σατανικός τζαι που την Ξενού];3. "Η κόρη σου η Ππινού τζαι ο μισταρκός ο Δημητρός-" "-εν χωνεύκουνται, ξέρουμε το."
Ευτυχώς δηλαδή που σε τούτο το χωρκό εν αφήννει κανένας τον άλλο να τελειώσει την πρόταση του. Έσιει δίκιο η Τηλεκοντρόλ- επέριμέναμε το, τζαι μάλιστα πως τζαι πως. Επιτέλους τούτη η ιστορία περνά σε άλλο στάδιο μια τζαι ως τωρά εφαίνετουν να εχρόνιζε χωρίς λόγο. Τζαι προκαλεί ακόμα μια μεγάλη ερώτηση- ποιός κάμμει κοκ στο Παλιοχώρι; Είσιε το 1909 Ζορμπά;
4. "Ήρταν οι αστέρες!"
Τζαι ο Γιώρκατσος έμεινε με τα θκυό σίηλη καμένα. Έπρεπε να το περιμένουμε πως την μια φορά που αποφάσισε να βάλει φτιν τις Τζιένης εν θα του έφκαιννε σε καλό. Την ώρα που του έδωκε το γράμμα πάντως αμέσως εσκέφτηκα "Α Παναήα μου!" Εν εφκαιρία τωρά η Τζιένη τζαι παραπάνω η Αλισαβού να εξελιχτούν λλίο σαν χαρακτήρες. Κάποια ψηλομούττα μπορεί να μάθε να εκτιμά καλλύτερα τους μισταρκούς τους φτύρηες [άμπα τζαι εν οι φτύρες που φταιν για το πρόβλημα του με τες γεναίτζες;].
5. "Εν έπρεπε να σου πουλήσω ψέματα τζαι παραμύθκια."
Είδετε; Εφαίνετουν πως που την στιγμή που αρκέψαν να περιπέζουν την Ορθοδοξία εκάμαν τεράστιο λάθος, τζαι ο Λεοντής τουλάχιστον φαίνεται να καταλάβει πως παρόλο που εν είσιε επιλογή εν εφέρτηκε σωστά. [Έτσι εν το καλό γράψιμο κοπέλλια, τζαι οι καλοί κάμμουν απάισια πράματα]. Στη συζήτηση του Λεοντή με την Ορθοδοξία είδαμε έναν που τους καλλύτερους διαλόγους της σειράς, μια στιγμή όπου εφάνηκε καθαρά πως κάτω που το σουρεαλιστικό χιούμορ τζαι την συμπεριφορά καρικατούρας οι σενναριογράφοι εχώσαν καλά σασμένους τζαι δομημένους χαρακτήρες που διούν την ευκαιρία στους ηθοποιούς να εν ηθοποίοι.Τέλος: "Ευλόγησων και τους αδερφούς ημών που εννά φαν που πάνω τους"
Που την αρκή του επεισοδίου ο Παπασκούλουκος έκαμεν έναν γεμάτο "ιν τζόουκς" αγιασμό για το τέλος του κύκλου κατεδαφίζοντας οτι ντουβάρκα είχαν μείνει που τον τέταρτο τοίχο της σειράς. Τζείνα αφήνω τα στην μπάντα γιατί λλίο καύχημα, ειδικά άμα οι εκτός οθόνης Ορθοδοξίες τρων που πάνω τους, χρειάζεται.
Όσο για το θανατικό, εν είχαμε καμιά νέα απάντηση, πλέον ξέρουμε ποιός έκαμε τι. Η μόνη νέα απάντηση ήταν στην επι μέρους ερώτηση πώς επέθανε τελικά ο Παπαναστάσης. Εν εθεωρούσα οτι υπήρχε ερώτημα [είχα καταλάβει οτι επήε που το φόο του], αλλά η αποκάλυψη οτι εν άντεξε η καρκιά του όταν έμαθε την αλήθκεια για το θανατικό εν ωραία προσθήκη στο "νόημα" της σειράς. Η Πελλομαλού γίνεται τωρά όι μόνο ο μόνος χαρακτήρας που εν σταματά ποττέ να ρωτά, αλλά τζαι ο μόνος που αντέχει την αλήθκεια τζαι εν αρκετά δυνατή για την μολοήσει άμα έρτει η ώρα. Μάλλον "του γρόνου έτσι τζαιρό". Εχτός τζαι αν εν άλλα τα σχέδια τζαι το μεγάλο μπάμ γινεί αρκετά πριν το τέλος για να προλάβει το χωρκό να μαζέψει τα κομμάθκια του πριν το φινάλε.
Τι σημαίνει το θανατικό; Κατά την ταπεινή μου γνώμη πάντα, τζαι μπορεί να υπερβάλλω. Αν υπάρχει ένα κεντρικό θέμα στην Αίγια, θεωρώ πως ένει το πώς θωρεί μια κοινωνία τον εαυτό της, πώς ερμηνεύκει τα κακά που την βρίσκουν τζαι πώς μπορούν τα άτομα να αναλάβουν τες ευθύνες τους. Το μηάλο θανατικό ήταν μια καταστροφή την οποία οι χωρκανοί εμάθαν να την φταιν στον Θεό τζαι στο γραφτό- αλλά όπως επαναλαμβάνει η Κακουράτου "το γραφτό έννεν γραμμένο, γράφουμε το εμείς". Η μεγάλη καταστροφή που στοισιώνει ακόμα το χωρκό εν ήρτε τελικά που τον Θεό, ούτε επρόκληθηκε που έναν "εγκληματία". Ήταν ένας τραγικός συνδυασμός πονηρκάς [Μιχαήλης], αθωότητας [Λεοντής] τζαι μικροπρέπειας [Λαμπηόνα]. Επειδή θεωρώ πως μια σειρά που κάμμει τόση επιτυχία εν μπορεί παρά να αντικατοπτρίζει μια πλευρά του Κυπριακού ψυχισμού, η γνώμη ένει οτι το θανατικό αντιπροσωπεύκει, για όποιον θέλει να το δει έτσι, το μεγάλο κακό του '74, όι σαν θέλημα Θεού τζαι των "έξω", αλλά σαν τραγικό αποτέλεσμα των αδυναμιών της κοινωνίας μας. Ναι, εν πολιτικό θέμα, εν ευαίσθητο, αλλά εν νομίζω η Αρτεμίου τζαι ο Λοϊζίδης να φοούνται ιδιαίτερα να περάσουν ανορθόδοξες απόψεις..
υ.γ. Εν φέρνει πολλά της Κακουράτου ο Κατσαρής; Ειδικά με το μαλλί;
