Μα την Α(ί)γία Αι-Γιολάντα μου!
ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΙΤΕ!
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΙΤΕ!
"SANTA ΓΙΟΛΑΝΤΑ"
Θα ’χει άγιο; Αγία έστω; "Αίγια" πάντως έχει και μάλιστα πολλή!
Η Χριστιάνα Αρτεμίου φέροντας στους ώμους της βαριά τη μεγάλη επιτυχία του τηλεοπτικού φαινομένου που λέγεται "ΑΙΓΙΑ FUXIA", την οποία συνυπέγραφε μαζί με το Λώρη Λοϊζίδη, κατεβαίνει αυτή τη φορά μόνη της στον αγωνιστικό στίβο με την κωμωδία σύγχρονων καταστάσεων «ΣΑΝΤΑ ΓΙΟΛΑΝΤΑ», αλλά στην ίδια κούρσα γέλιου δεν τρέχει μαζί της κανένας. Ήδη η οικογενειακή κωμωδία του Γιώργου Τσιάκκα «Λύκε, Λύκε είσαι εδώ;» έχει δείξει κάποια καλά στοιχεία που ο Γιωργάκης τα βγάζει χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία από το "σεντούτζι" του καλού χιούμορ που λέγεται «ΑΙΓΙΑ FUXIA”, πλην όμως με πολλές απανωτές εξάρσεις του παλιού κακού χιουμορίστα Τσιάκκα που είναι το ίδιο κραυγαλέες όσο και η παρουσία των δύο παιδιών του στη σειρά πάνω στα νάζια, τα γλυκά μουτράκια και το πηγαίο ταλέντο των οποίων στοιχηματίζει ο σεναριογράφος για να τσιμπήσει «νουμεράκια».
Συνεπώς τον μόνο που ανταγωνίζεται πλέον η Αρτεμίου είναι τον ίδιο τον εαυτό της αφού η ίδια έθεσε ήδη πολύ ψηλά τον πήχη και πρέπει ν
α προσπαθήσει όχι να τον ξαναφτάσει, αλλά να τον ξεπεράσει. Άραγε με τη «Σάντα Γιολάντα» θα τα καταφέρει; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι, διότι ως ιδέα η καινούργια σειρά της Αρτεμίου δε ξεφεύγει από το θεματικό πλαίσιο της «ΑΙΓΙΑΣ» που η ιστορία της διαδραματιζόταν σε ένα χωριό με τη μόνη διαφορά ότι τώρα βρισκόμαστε στο 2011 και όχι εκατό χρόνια πριν. Δεν μπορούμε σίγουρα να ξέρουμε αν η επιλογή του «χωριού» έχει να κάνει με την ειλικρινή αγάπη της Χριστιάνας για οτιδήποτε χωρκάτικο (αγάπη που έχει βοηθήσει για την ώρα στην απενεχοποίηση της χρήσης της κυπριακής διαλέκτου...) ή αν πρόκειται για το σύνδρομο της "ΑΙΓΙΑΣ" που δεν μπορεί να ξεπεραστεί, αλλά αυτό είναι κάτι δε θα βιαστούμε να κρίνουμε και θα αφήσουμε να το δείξει ο χρόνος.
Τα πρώτα δείγματα πάντως από τη νέα κωμική σειρά «ΣΑΝΤΑ ΓΙΟΛΑΝΤΑ» (κυρίως το δεύτερο επεισόδιο) αποδεικνύουν ότι μεγάλο μέρος της επιτυχίας της «ΑΙΓΙΑΣ» οφείλεται στη δυνατή «πένα» της Χριστιάνας, αφού και εδώ έχουμε ανάλογα δείγματα γραφής που προσφέρουν αντίστοιχο γέλιο. Λογοπαίγνια, σχολιασμός της
επικαιρότητας, τηλεοπτικές αναφορές, έξυπνα, όπως πάντα, κωμικά ευρήματα, σεναριακές ανατροπές είναι λίγα μόνο από τα κωμικά μέσα που επιστρατεύει η Χριστιάνα Αρτεμίου, της οποίας το πηγαίο χιούμορ ρέει άφθονο όχι μόνο μέσα στα επεισόδια, αλλά, όπως πάντα, και σε ό,τι αφορά τη σειρά από τους τίτλους αρχής μέχρι τις ευχαριστίες στο τέλος και όσες τρελές κατασκευές προστάζει να γίνουν για τις ανάγκες της σειράς, όπως το άγαλμα της δημάρχου της Σάντα Γιολάντα που είδαμε στο χθεσινό επεισόδιο.
Η ίδια πετυχημένη συνταγή της «ΑΙΓΙΑΣ» ακολουθείται και εδώ: ένα χωριό στην Κύπρο του σήμερα γίνεται το θεατρικό σκηνικό μέσα στο οποίο κινούνται οι ήρωές που και αυτή τη φορά θα μπορούσαμε να κατατάξουμε στην κατ
ηγορία του ήρωα-καρικατούρα που όμως δε καταντά γελοία καρικατούρα. Τι εννοούμε με αυτό; Όπως μια καρικατούρα αποτυπώνει με χιουμοριστικό τρόπο το πρόσωπο κάποιου, έτσι και οι ήρωες της Αρτεμίου αποτελούν χαρακτηριστικούς «τύπους» της σύγχρονης κυπριακής κοινωνίας, οι οποίοι απεικονίζουν με χιούμορ τις συμπεριφορές και τις συνήθειες της κοινωνίας μας, τις οποίες η σύγχρονη ηθογραφία της Αρτεμίου επιθυμεί να καυστηριάσει. Επειδή δε αυτοί οι «τύποι», όπως είναι η «άσχημη» κοπέλα που δε βρίσκει γαμπρό ή η Λένια Σορόκου που υποδύεται την «Ελένη Λουκά» του χωριού , αντιμετωπίζονται με πολλή σοβαρότητα και η συγγραφέας τους πλάθει με αγάπη και ευαισθησία, καθώς πίσω τους κρύβεται ένα δράμα, δε γίνονται γελοίες καρικατούρες. Μιλώντας για τους ήρωες λοιπόν, φαίνεται πως αυτοί είναι και πάλι το δυνατό "χαρτί" της σειράς, αφού ο χαρακτήρας τους και οι ιστορίες που κουβαλά ο καθένας τους είναι αυτά που θα κινήσουν τα νήματα της πλοκής, γι’ αυτό όσο προχωράει η σειρά, θα μαθαίνουμε όλο και περισσότερα γι’ αυτούς. Ήδη εκεί που βλέπαμε, για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια της μέρας μια πανούργα, διαβολική και απαθή "Παγώνα" (Δώρα Κακουράτου), τα βράδια στο κρεβάτι, ρίχνοντας γοερό κλάμα, αποκαλύπτει το δράμα της, πράγμα που καταδεικνύει ότι και εδώ η Αρτεμίου θα παίξει με στοιχεία τραγικωμωδίας.
Το ερώτημα βέβαια είναι θα καταφέρουν άραγε αυτοί οι νέοι «τύποι» της Αρτεμίου να αυτονομηθούν από εκείνους της «ΑΙΓΙΑΣ» και να διαγράψουν μια δική τους πορεία που θα οδηγήσει τη "Σάντα Γιολάντα" σε ένα διαφορετικό μονοπάτι από εκείνο της προηγούμενης επιτυχίας της σεναριογράφου ή θα τρέχουν (και δε θα φθάνουν) μέσα και έξω απ’ το χωριό επαναλαμβάνοντας τις κωμικές καταστάσεις και το χιούμορ της "Αίγιας"; Σε λίγο καιρό θα ξέρουμε διότι και η επιτυχία της "ΑΙΓΙΑΣ", αν θυμάστε, δεν ήλθε εν μια νυχτί....
Δε θα μπορούσα να κλείσω αυτό το σημείωμα για τη σειρά χωρίς να αναφερθώ στη δική μου αγαπημένη Δήμητρα Δημητριάδου που απογειώνει με το ταλέντο της τις ατάκες του ρόλου της, ο οποίος είναι ίσως και ο καλύτερος της σειράς. Ελπίζω ότι αυτή τη φορά τα τηλεοπτικά βραβεία θα την προσέξουν!
Συνεπώς τον μόνο που ανταγωνίζεται πλέον η Αρτεμίου είναι τον ίδιο τον εαυτό της αφού η ίδια έθεσε ήδη πολύ ψηλά τον πήχη και πρέπει ν
α προσπαθήσει όχι να τον ξαναφτάσει, αλλά να τον ξεπεράσει. Άραγε με τη «Σάντα Γιολάντα» θα τα καταφέρει; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι, διότι ως ιδέα η καινούργια σειρά της Αρτεμίου δε ξεφεύγει από το θεματικό πλαίσιο της «ΑΙΓΙΑΣ» που η ιστορία της διαδραματιζόταν σε ένα χωριό με τη μόνη διαφορά ότι τώρα βρισκόμαστε στο 2011 και όχι εκατό χρόνια πριν. Δεν μπορούμε σίγουρα να ξέρουμε αν η επιλογή του «χωριού» έχει να κάνει με την ειλικρινή αγάπη της Χριστιάνας για οτιδήποτε χωρκάτικο (αγάπη που έχει βοηθήσει για την ώρα στην απενεχοποίηση της χρήσης της κυπριακής διαλέκτου...) ή αν πρόκειται για το σύνδρομο της "ΑΙΓΙΑΣ" που δεν μπορεί να ξεπεραστεί, αλλά αυτό είναι κάτι δε θα βιαστούμε να κρίνουμε και θα αφήσουμε να το δείξει ο χρόνος.Τα πρώτα δείγματα πάντως από τη νέα κωμική σειρά «ΣΑΝΤΑ ΓΙΟΛΑΝΤΑ» (κυρίως το δεύτερο επεισόδιο) αποδεικνύουν ότι μεγάλο μέρος της επιτυχίας της «ΑΙΓΙΑΣ» οφείλεται στη δυνατή «πένα» της Χριστιάνας, αφού και εδώ έχουμε ανάλογα δείγματα γραφής που προσφέρουν αντίστοιχο γέλιο. Λογοπαίγνια, σχολιασμός της
επικαιρότητας, τηλεοπτικές αναφορές, έξυπνα, όπως πάντα, κωμικά ευρήματα, σεναριακές ανατροπές είναι λίγα μόνο από τα κωμικά μέσα που επιστρατεύει η Χριστιάνα Αρτεμίου, της οποίας το πηγαίο χιούμορ ρέει άφθονο όχι μόνο μέσα στα επεισόδια, αλλά, όπως πάντα, και σε ό,τι αφορά τη σειρά από τους τίτλους αρχής μέχρι τις ευχαριστίες στο τέλος και όσες τρελές κατασκευές προστάζει να γίνουν για τις ανάγκες της σειράς, όπως το άγαλμα της δημάρχου της Σάντα Γιολάντα που είδαμε στο χθεσινό επεισόδιο.Η ίδια πετυχημένη συνταγή της «ΑΙΓΙΑΣ» ακολουθείται και εδώ: ένα χωριό στην Κύπρο του σήμερα γίνεται το θεατρικό σκηνικό μέσα στο οποίο κινούνται οι ήρωές που και αυτή τη φορά θα μπορούσαμε να κατατάξουμε στην κατ
ηγορία του ήρωα-καρικατούρα που όμως δε καταντά γελοία καρικατούρα. Τι εννοούμε με αυτό; Όπως μια καρικατούρα αποτυπώνει με χιουμοριστικό τρόπο το πρόσωπο κάποιου, έτσι και οι ήρωες της Αρτεμίου αποτελούν χαρακτηριστικούς «τύπους» της σύγχρονης κυπριακής κοινωνίας, οι οποίοι απεικονίζουν με χιούμορ τις συμπεριφορές και τις συνήθειες της κοινωνίας μας, τις οποίες η σύγχρονη ηθογραφία της Αρτεμίου επιθυμεί να καυστηριάσει. Επειδή δε αυτοί οι «τύποι», όπως είναι η «άσχημη» κοπέλα που δε βρίσκει γαμπρό ή η Λένια Σορόκου που υποδύεται την «Ελένη Λουκά» του χωριού , αντιμετωπίζονται με πολλή σοβαρότητα και η συγγραφέας τους πλάθει με αγάπη και ευαισθησία, καθώς πίσω τους κρύβεται ένα δράμα, δε γίνονται γελοίες καρικατούρες. Μιλώντας για τους ήρωες λοιπόν, φαίνεται πως αυτοί είναι και πάλι το δυνατό "χαρτί" της σειράς, αφού ο χαρακτήρας τους και οι ιστορίες που κουβαλά ο καθένας τους είναι αυτά που θα κινήσουν τα νήματα της πλοκής, γι’ αυτό όσο προχωράει η σειρά, θα μαθαίνουμε όλο και περισσότερα γι’ αυτούς. Ήδη εκεί που βλέπαμε, για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια της μέρας μια πανούργα, διαβολική και απαθή "Παγώνα" (Δώρα Κακουράτου), τα βράδια στο κρεβάτι, ρίχνοντας γοερό κλάμα, αποκαλύπτει το δράμα της, πράγμα που καταδεικνύει ότι και εδώ η Αρτεμίου θα παίξει με στοιχεία τραγικωμωδίας.Το ερώτημα βέβαια είναι θα καταφέρουν άραγε αυτοί οι νέοι «τύποι» της Αρτεμίου να αυτονομηθούν από εκείνους της «ΑΙΓΙΑΣ» και να διαγράψουν μια δική τους πορεία που θα οδηγήσει τη "Σάντα Γιολάντα" σε ένα διαφορετικό μονοπάτι από εκείνο της προηγούμενης επιτυχίας της σεναριογράφου ή θα τρέχουν (και δε θα φθάνουν) μέσα και έξω απ’ το χωριό επαναλαμβάνοντας τις κωμικές καταστάσεις και το χιούμορ της "Αίγιας"; Σε λίγο καιρό θα ξέρουμε διότι και η επιτυχία της "ΑΙΓΙΑΣ", αν θυμάστε, δεν ήλθε εν μια νυχτί....
Δε θα μπορούσα να κλείσω αυτό το σημείωμα για τη σειρά χωρίς να αναφερθώ στη δική μου αγαπημένη Δήμητρα Δημητριάδου που απογειώνει με το ταλέντο της τις ατάκες του ρόλου της, ο οποίος είναι ίσως και ο καλύτερος της σειράς. Ελπίζω ότι αυτή τη φορά τα τηλεοπτικά βραβεία θα την προσέξουν!
