Στην "Πρεμιέρα"τα είδαμε όλα!
Από μια εξαιρετική σκηνοθεσία μέχρι κάκιστες ερμηνείες!
Η αυλαία των πρεμιέρων των νέων κυπριακών σειρών, έπεσε την Πέμπτη με τη δραματική σειρά εποχής του ΑΝΤ1 «Πρεμιέρα», η οποία αφηγείται τη λαμπερή ζωή μίας μεγάλης Κύπριας ηθοποιού, της Αθηνάς, που, όπως μας είπαν, δεν είναι η Έλλη Κυριακίδου, αλλά την συγκεκριμένη ηθοποιό την είδαμε να υποδύεται σε μεγάλη ηλικία την ηρωϊδα. Τυχαίο; Δε νομίζω!
Αν μιλήσουμε σκηνοθεσιακά και μόνο, τότε η «Πρεμιέρα» του Σπύρου Μιχαλόπουλου, ο οποίος πήρε μεταγραφή από το MEGA και τ
ους «Γυμνούς Αγγέλους» του, είναι ό,τι καλύτερο έχουμε δει μέχρι στιγμής από τις νέες κυπριακές σειρές· ο Ελλαδίτης σκηνοθέτης, με τη βοήθεια βεβαίως των συνεργατών του και του τεχνολογικού εξοπλισμού που διαθέτει ο ΑΝΤ1, μπόρεσε να δείξει εδώ όλη την κλάση του ανακαλώντας την ρομαντική και νοσταλγική ατμόσφαιρα της εποχής στην οποία διαδραματίζεται η ιστορία και δημιουργώντας πλάνα μίας νουάρ αισθητικής και διάθεσης που παραπέμπουν προφανώς στη σκληρότητα της ζωής των ανθρώπων της δεκαετίας του ’50 που παλεύουν με τη φτώχεια για να επιβιώσουν.Το σενάριο όμως, το οποίο φέρει την υπογραφή του Κωνσταντίνου Κουγιάλη, περιπλέκει τα πράγματα για τον θεατή, καθώς δεν ακολουθεί την παραδοσιακή ευθύγραμμη πορεία αφήγησης, αλλά επιλέγει να παρουσιάσει παράλληλα τρείς ηλικιακές φάσεις της ηρωϊδας: την παιδική της ηλικία, τη νιότη της και την θεατρική της πορεία καθώς και τις τελευταίες της στιγμές στο νοσοκομείο, στα τελευταία στάδια της ζωής της όπου αναπολεί την θεατρική της πορεία. Οι τρείς αυτές ηλικιακές στιγμές δημιουργούν τρία επίπεδα ιστορίας που εισχωρούν το ένα μέσα στο άλλο (ακόμα και μέσα στο ίδιο πλάνο!) και αρχίζουν να συνθέτουν το παζλ της ζωής της ηρωϊδας.
Όσον αφορά τις ερμηνείες, υπό τις σ
κηνοθετικές πάντα οδηγίες του Σπύρου Μιχαλόπουλου είδαμε πολύ καλές ερμηνείες, όπως αυτές του Χριστόφορου Χριστοφόρου και της Νάντιας Χαραλάμπους που υποδύονται τους γονείς της μικρής Αθηνάς, και ξεχωρίσαμε, όπως πάντα, (ποιάν άλλη;) την παρουσία της Μαργαρίτας Ζαχαρίου αλλά και την Πέννυ Φοινίρη (στο ρόλο της Σοφίας Βέμπτο), στα πρώτα της βήματα τόσο στην "Άμμο" όσο στην κυπριακή τηλεόραση. Φυσικά κάποιους άλλους θα μπορούσε ο σκηνοθέτης να τους προστατεύσει περισσότερο, όπως τον Σώτο Σταυράκη για παράδειγμα, τον οποίο είδαμε σε έν
αν ασυνάρτητο και ακατάσχετο μονόλογο (η σκηνή διήρκησε κάτι παραπάνω από πέντε λεπτά!!!!!) πάνω από τον τάφο του πατέρα του (πέρσι μονολογούσε πάνω από τον τάφο της γιαγιάς Ελένης, ο Σταυράκης πού θα πάει; Στους σταυρούς....lol!!) έκανε κραυγαλέα χρήση της νεοελληνικής που μόνο αβίαστο γέλιο προκαλούσε στον τηλεθεατή και αυτό είναι το λιγότερο που μπορούμε να πούμε... 
Βέβαια ελάχιστα έχουμε δει την πρωταγωνίστρια Κρίστυ Παπαδοπούλου, της οποίας το έργο δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο φέτος με έναν ρόλο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της, ενώ ακόμη δεν έκανε την εμφάνισή του και το βαρύ πυροβολικό της σειράς που ακούει στο όνομα Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, ο οποίος από μόνος του μπορεί να τραβήξει τις γυναίκες τηλεθεάτριες σα μέλι ακόμη κι αν η σεναριακή «κηρύθρα» είναι άδεια, πράγμα που δεν ευχόμαστε βέβαια, διότι είναι κρίμα μία τόσο προσεγμένη σκηνοθεσία που ανεβάζει ακόμη πιο πάνω τον πήχη στις κυπριακές παραγωγές, να χαθεί είτε μέσα στην προσπάθεια του θεατή να ενώσει τα κομμάτια της ιστορίας είτε εξαιτίας μίας όχι και τόσο υποσχόμενης ιστορίας. Ο χρόνος θα το δείξει...