Sasta τζι
εγείρασιν.
Έτσι ακριβώς παίδες του SIGMA.
Πρώτα σάστε τον τίτλο σας (Sasta τζιαί εγύρασιν) και μετά ρίξτε
στην κατσαρόλα σας (όπως λέτε στο δελτίο τύπου του ο σταθμός) ό,τι θέλετε.
Μόνο που έπρεπε να γνωρίζετε ότι
η συνταγή της σάτιρας δεν προσφέρεται για πολλές δόσεις και μάλιστα
καθημερινές. Εντάξει, έχετε μεγάλη δημιουργική ομάδα – έντεκα στο σύνολο
κειμενογράφους, μάσσιαλλα σας ούτε το «Lost» να ήσασταν! -,
αλλά αυτό τι σημαίνει; Ότι το κανάλι πρέπει να εξαντλήσει όλη σας την έμπνευση
και δημιουργικότητα σε ένα μήνα; Η σάτιρα είναι από τα πιο δύσκολα και
απαιτητικά είδη προγράμματος στην τηλεόραση και γι’ αυτό δεν μπορεί να θεωρείται
καθημερινή υπόθεση (ξεχάστε τα παλιά καθημερινά δεκάλεπτα ταχυδακτυλουργικά του
Κώστα Κώστα και τις μιμήσεις πολιτικών του Δημήτρη Καλλέργη...).
Η δημιουργική ομάδα –που τη βλέπουμε
και μπροστά στις κάμερες στην παρουσίαση του stand up comedy- δεν "πετάει" ακριβώς, αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν (χαμο)γελάς και
καθόλου. Το χιούμορ λοιπόν υπάρχει και για σατιρική εκπομπή που έχει πάνω δεξιά
το σηματάκι του SIGMA, είναι
από μόνο του κατόρθωμα.
Η χιουμοριστική-σατιρική συνταγή τους δεν
διαφέρει και πολύ από αυτή των «Πατατών» του ΡΙΚ -άλλωστε αυτό φαίνεται να ήταν
και το πρότυπό τους- με τη διαφορά ότι εδώ οι καρικατούρες των πολιτικών, για
οικονομικούς ίσως λόγους ή για πρωτοτυπία, έχουν σχεδιαστεί στον
υπολογιστή – το αποτέλεσμα δεν είναι αποκαρδιωτικό, όμως οι μιμήσεις χρήζουν ακόμη
βελτίωσης. Ο Αρχιεπίσκοπος, για παράδειγμα, δεν έχει φωνή ίδια με του Αβέρωφ Νεοφύτου-, ενώ, όπως και στους «ANONYMOYS», υπάρχει μια πιο έντονη διάθεση για τηλεοπτικό
σχολιασμό και φυσικά το stand
up comedy που ακόμη δεν το είδαμε να παίρνει τα πολύ πάνω του - διακρίνεις μεν τη φυσικότητα και αμεσότητα που απαιτείται, όμως η θεματολογία δεν
χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερη πρωτοτυπία-, αλλά η προσπάθεια, μέσω γραφικών, για
αναπαραγωγή της ατμόσφαιρας του stand
up comedy στους ζωντανούς χώρους, είναι συμπαθητική και προσθέτει πόντους
στη συγκεκριμένη ενότητα της εκπομπής. Αντίθετα η πολιτική σάτιρα μάς έκανε
αλγεινή εντύπωση, αφού, με την εμμονή τους στο «δεσμεύομαι» του νυν προέδρου και στα «περί
διάλυσης των πάντων» για τον τέως, αγγίζει τα όρια του λαϊκισμού.
Κατά τ’ άλλα, το οπτικό
χιούμορ -και δεν εννοούμε τα ανέκδοτα-, αν και πιο δύσκολο για τον τηλεθεατή, καθώς απαιτεί περισσότερη προσήλωση από αυτόν
στον τηλεοπτικό δέκτη, είναι καλοδεχούμενο όπως και το stand up comedy.
Αν λοιπόν «σάσουν» τον τίτλο
τους –και τις άλλες ανορθογραφίες που φιγουράρουν στις οθόνες μας-, κάνουν ένα
ξεκαθάρισμα των ενοτήτων και των χαρακτήρων τους, βρουν σιγά σιγά τη δική τους
σατιρική ταυτότητα, αφού προηγουμένως επικεντρωθούν στο δικό τους χιούμορ (και όχι
το κλεμμένο από εδώ κι από εκεί), μειώσουν τις «δόσεις» τους και αλλάξουν ζώνη
(πριν το δελτίο θα ήταν ό,τι πρέπει), τότε η εκπομπή μπορεί και να επιβιώσει.
Διαφορετικά θα περάσει και αυτή στην ιστορία ως «άλλη μια προσπάθεια του SIGMA για σατιρική εκπομπή που
κατέληξε να κάνει παρέα με τους άλλους εκλειπόντες «ALLAN DALLON”, “Πάμπος 007» κ.α., στα
τηλεοπτικά αζήτητα». Με άλλα λόγια αν η εκπομπή δεν «σάσει», τότε... σάστα
τζιαί εγύρασιν! 