από το 'Down town' -έκδοση Κύπρου- που κυκλοφόρησε χθες:
ΤΟ DOWN TOWN ρωτά πού οφείλεται η επιτυχία της κωμικής σειράς «ΑΙΓΙΑ fuxia» και τρεις σεναριογράφοι και ένας σκηνοθέτης δίνουν τις δικές τους εξηγήσεις για το φαινόμενο:
Γιώργος Τσιάκκας:
«τα ρεκόρ είναι για να καταρρίπτονται και χαίρομαι που τα παιδιά κατέρριψαν το ρεκόρ που κατείχαμε με το ‘βουράτε γειτόνοι’, όπως επίσης χαίρομαι που μας έδωσαν άλλο ένα ρεκόρ για να ξεπεράσουμε. Έχω δει αρκετά επεισόδια αλλά όχι φανατικά. Πιστεύω ότι η σειρά πάει τόσο καλά γιατί τα παιδιά περνούν καλά, το κάνουν με κέφι και ο τηλεθεατής το εισπάττει. Έχουν ταλέντο, έχουν πάθος κι αυτό φαίνεται. Βέβαια πάει τόσο καλά γιατί βοήθησαν και οι συγκυρίες, χωρίς αυτό να μειώνει στο ελάχιστο την αξία της. Κι όταν λέω συγκυρίες εννοώ πως έπαιξε ρόλο το ότι κάποια στιγμή εμείς φύγαμε, αλλά ξεκαθαρίζω πως δεν είναι μόνο αυτό που μέτρησε για την επιτυχία τους. Χωρίς αμφισβήτηση, αυτή τη στιγμή είναι η σειρά που κάνει τη διαφορά»
Θεόδωρος Νικολαϊδης:
«δεν παρακολουθώ καθόλου τηλεόραση. Παράξενο για ένα σκηνοθέτη αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Δεν έχω παρακολουθήσει ένα ολοκληρωμένο επεισόδιο, αλλά απ’ το λίγο που κατάφερα να δω κατάλαβα ότι υπάρχει ενδιαφέρουσα γραφή, υπάρχει χιούμορ στον τρόπο που γράφεται το σενάριο και σίγουρα καλές ερμηνείες. Ως ιδέα τη βρίσκω εξαιρετική. Γενικότερα υπάρχει ένας νεωτερισμός στο χιούμορ και αυτό πιστεύω κάνει τη διαφορά. Έπαιξε, βέβαια, ρόλο και το ότι δεν υπάρχει άλλη κωμωδία στο προσκήνιο. Γι’ αυτό και ο κόσμος την παρακολουθεί τόσο πολύ και την κατέταξε στο νούμερο ένα».
Λίτσα Μιτέλλα:
«παρακολουθώ τη σειρά όποτε την πετυχαίνω στο ζάπινγκ. Δεν είμαι τακτική τηλεθεατής. Περιστασιακά, μάλλον, τη βλέπω. Έχει έξυπνο σενάριο, στόρι και το γεγονός ότι την παρακολουθεί τόσος κόσμος την κάνει πετυχημένη. Με ενοχλεί, βέβαια, η βαριά κυπριακή διάλεκτος την οποία βρίσκω εξωπραγματική για τα σημερινά δεδομένα. Είναι μεν λίγο ρετρό, αλλά παραγίνεται με το θέμα της γλώσσας. Επίσης, είναι μια πραγματικότητα ότι ως σειρά στηρίζεται από τον Τύπο. Καλά κάνετε βέβαια και στηρίζετε την κυπριακή παραγωγή. Αλλά στην επιτυχία της συγκεκριμένης σειράς βοήθησε πολύ το ότι μια την άλλη στα περιοδικά γίνονται backstage, συνεντεύξεις με τους ηθοποιούς σχεδόν κάθε βδομάδα, σε αντίθεση με μας που μας είχαν κόψει τη σειρά μας προτού καν ξεκινήσει. Πολεμήσατε παραγωγές, όπως οι «Καράολοι αλα Κρεμ» και παλαιότερα το «Ζωή Ποδήλατο» χωρίς να σκεφτείτε την ψυχολογία μας. Ήταν απαξιωτικό όλο αυτό που έγινε. Κόπηκαν τα φτερά μας...»!
Ντίνος Οδυσσέως:
«Η επιτυχία της σειράς βασίζεται πάνω σε πολλούς παράγοντες που έχουν δέσει απολύτως αρμονικά μεταξύ τους, από τον τίτλο μέχρι την τελική διεκπεραίωση. Το καστ είναι εξαιρετικό και ακριβώς μέσα στο ρόλο του ο κάθε ηθοποιός. Το κείμενο διαθέτει πηγαίο χιούμορ. Τηλεθεατές από διαφορετικά κοινωνικοικονομικά στρώματα και με διαφορετικά επίπεδα μόρφωσης μπορεί να γελάσουν σε διαφορετικά σημεία ο καθένας, αλλά σίγουρα όλοι θα γελάσουν. Η πρωτοτυπία, το ευρυματικό χιούμορ του κειμένου, το εξαιρετικό καστ, η προσεγμένη σκηνοθεσία και γενικά η πολύ προσεγμένη παραγωγή ήταν τα στοιχεία που την έκαναν να ξεχωρίσει. Εντοπίζω βέβαια και αρνητικά στοιχεία. Το γεγονός ότι προβάλλεται μόνο δύο φορές την εβδομάδα, ενώ, ως τηλεθεατές, θέλουμε να...γελάμε πιο πολλές μέρες! Ο ΑΝΤ1 σίγουρα ήθελε τη σειρά να προβάλλεται περισσότερες από δύο φορές τη βδομάδα, ωστόσο σεβάστηκε την παραγωγή και τους τηλεθεατές του και δεν πίεσε για περισσότερα επεισόδια, ώστε να γίνεται πραγματικά προσεγμένη δουλειά».
Τα αρνητικά βέβαια που εντοπίζει ο κ.Οδυσσέως δεν αφορούν την ίδια τη σειρά, αλλά τη διαχείρισή της εκ μέρους του καναλιού που πολύ καλά έκανε και την κράτησε στα δύο επεισόδια την εβδομάδα και δεν είναι καθόλου αρνητικό αυτό. Εξάλλου και το χιούμορ έχει και ένα όριο και αφού δεν μπορούμε να φτιάξουμε περισσότερες σειρές ώστε να παίζει ένα επεισόδιό τους κάθε βδομάδα, τα δύο επεισόδια είναι μια πολύ σωστή επιλογή. Κατά τ’ άλλα ο κ. Οδυσσέως είπε τα καλύτερα για τη σειρά και τι διαφορετικό θα μπορούσε να κάνει άλλωστε. Εδώ μέχρι και σαμπάνιες άνοιξαν στο Φικάρδου για να γιορτάσουν τις πρωτιές στην agb και την κατάρριψη των ρεκόρ.
Από την άλλη ο Γιώργος Τσιάκκας είναι πολύ συγκρατημένος και σφιχτός στις δηλώσεις του, δεν αναφέρεται καν στις πετυχημένες ατάκες που δεν βιάζουν την κυπριακή διάλεκτο και στο έξυπνο σενάριο αλλά γενικά περιορίζεται στο να πει ότι ‘τα παιδιά’ έχουν ταλέντο και περνούν καλά, μας κοροϊδεύει προφανώς όταν λέει ότι δεν το βλέπει συχνά και σίγουρα θέτει τον εαυτό του πιο πάνω από την ΑΙΓΙΑ –όχι πως δεν είναι σύμφωνα με τα νούμερα της agb- αφού ,όπως λέει, η σειρά ανέβηκε στην πρώτη θέση μόνο όταν τελείωσε το ‘μίλα μου’ –η αλήθεια είναι πως η ‘αίγια’ ήταν και τότε η πρώτη κωμική σειρά της τηλεόρασης με πρώτο όμως στη γενική τηλεθέαση το δραματικό-κοινωνικό ‘μίλα μου’-, ενώ είναι σίγουρος ότι αυτός θα σπάσει και το ρεκόρ τους στο επόμενό του σεναριακό εγχείρημα – τελικά τα νούμερα μας ενδιαφέρουν μόνο και όχι ο κόσμος;-
Αρκετά πιο ειλικρινής ο συνεργάτης του κ.Τσιάκκα -είναι σκηνοθέτης των σειρών του- αν και διαμόρφωσε την άποψή του για τη σειρά μόνο και μόνο από ένα επεισόδιο που είδε και αυτό μισοδότζιν, για να μιλήσουμε και στη γλώσσα των σεναριογράφων της σειράς. Έριξε όμως και αυτός το καρφί του, στην προσπάθεια να δικαιολογήσει την επιτυχία της, εκεί που λέει ότι δεν υπάρχει ‘άλλη κωμωδία στο προσκήνιο’- ενώ αν υπήρχαν άλλες κωμωδίες, που όσες βγήκαν φέτος από κωμικές κατέληξαν σε δράμα, θα μπορούσαν να την κοιτάξουν στα μάτια, λέμε εμείς τώρα...-
Για την ΑΙΓΙΑ FUXIA την ρώτησαν, στη δικιά της σειρά κατέληξε.Η κ.Μιτέλλα έχει προφανώς ένα πρόβλημα αφού δεν ξέρει να μας πει πόσο συχνά παρακολουθεί τη σειρά, την ενοχλεί η βαρία κυπριακή προφορά, αλλά αποδίδει την επιτυχία της αρχικά, όπως πολύ σωστά λέει, στον κόσμο που την παρακολουθεί, αλλά στη συνέχεια μας τα χαλάει όταν ‘πετάει’ και το ότι η σειρά βοηθήκε και από τον Τύπο –ή μήπως συμβαίνει το αντίθετο; Η ΑΙΓΙΑ βοηθάει τα περιοδικά να πωλήσουν τα τεύχη, μη ξεχνάμε και την οικονομική κρίση έτσι;- υποστήριξη που δεν βρήκε τάχα η δική της σειρά, με αποτέλεσμα να κοπεί πριν καν ξεκινήσει, σύμφωνα με τα λεγόμενά της. Αν είναι δυνατόν βέβαια να το λέει αυτό μια σεναριογράφος που έχει όση υποστήριξη χρειαστεί από τα περιοδικά του sigma, το οποίο και προσπάθησε με νύχια και με δόντια να κρατήσει μέχρι τα Χριστούγεννα τη σειρά ενισχύοντάς την μάλιστα και με ηθοποιούς από την Ελλάδα, όπως τον Μάρκο Σεφερλή. Οι τρείς μήνες στον αέρα ήταν λίγοι για την κ. Μιτέλλα;
Αυτό που διαπιστώνουμε τελικά είναι ότι υπάρχει μια δυσκολία στο να παραδεχτούμε την επιτυχία των άλλων ή όταν μας ρωτάνε για τους άλλους έχουμε την τάση να καταλήγουμε να μιλούμε για τον εαυτό μας. Επίσης το άλλο που έχω μετά λύπης μου παρατηρήσει είναι ότι οι άνθρωποι της τηλεόρασης δεν βλέπουν τηλεόραση. Γι’ αυτό λοιπόν έχουμε και πρόβλημα στον συγκεκριμένο τομέα. Αντίθετα, αν είναι κάτι που αποτέλεσε μέρος της επιτυχίας της ΑΙΓΙΑΣ είναι το ότι οι σεναριογράφοι πριν αρχίσουν να γράφουν τη σειρά –και αυτήν και τις προηγούμενές τους-φαίνεται ότι, εκτός από το ότι έχουν ανοίξει κάποια παλιά βιβλία, όπως οι ίδιοι έχουν πει, όπου έχουν βρει «ιστορίες του παλιού τζαιρού», έχουν καθήσει αρκετές ώρες μπροστά από την οθόνη και γι’ αυτό άλλωστε και ένα αγαπημένο σε αυτούς είδος χιούμορ είναι αυτό που αναφέρεται στην ίδια τη διαδικασία της συγγραφής της σειράς και στη σειρά όπως αυτή παρουσιάζεται τελικά στην τηλεόραση, βάζοντας στον εαυτό τους στη θέση του τηλεθεατή, πράγμα που αποδεικνύει ότι και οι ίδιοι είναι θεατές του εγχειρήματός τους. Και για να τελειώνουμε, ο σεβασμός στον τηλεθεατή και κυρίως της νοημοσύνης του –στα περισσότερα επεισόδια και σκηνές- βρίσκει πάντα την ανταπόκριση που του αξίζει.
Γιώργος Τσιάκκας:
«τα ρεκόρ είναι για να καταρρίπτονται και χαίρομαι που τα παιδιά κατέρριψαν το ρεκόρ που κατείχαμε με το ‘βουράτε γειτόνοι’, όπως επίσης χαίρομαι που μας έδωσαν άλλο ένα ρεκόρ για να ξεπεράσουμε. Έχω δει αρκετά επεισόδια αλλά όχι φανατικά. Πιστεύω ότι η σειρά πάει τόσο καλά γιατί τα παιδιά περνούν καλά, το κάνουν με κέφι και ο τηλεθεατής το εισπάττει. Έχουν ταλέντο, έχουν πάθος κι αυτό φαίνεται. Βέβαια πάει τόσο καλά γιατί βοήθησαν και οι συγκυρίες, χωρίς αυτό να μειώνει στο ελάχιστο την αξία της. Κι όταν λέω συγκυρίες εννοώ πως έπαιξε ρόλο το ότι κάποια στιγμή εμείς φύγαμε, αλλά ξεκαθαρίζω πως δεν είναι μόνο αυτό που μέτρησε για την επιτυχία τους. Χωρίς αμφισβήτηση, αυτή τη στιγμή είναι η σειρά που κάνει τη διαφορά»
Θεόδωρος Νικολαϊδης:
«δεν παρακολουθώ καθόλου τηλεόραση. Παράξενο για ένα σκηνοθέτη αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Δεν έχω παρακολουθήσει ένα ολοκληρωμένο επεισόδιο, αλλά απ’ το λίγο που κατάφερα να δω κατάλαβα ότι υπάρχει ενδιαφέρουσα γραφή, υπάρχει χιούμορ στον τρόπο που γράφεται το σενάριο και σίγουρα καλές ερμηνείες. Ως ιδέα τη βρίσκω εξαιρετική. Γενικότερα υπάρχει ένας νεωτερισμός στο χιούμορ και αυτό πιστεύω κάνει τη διαφορά. Έπαιξε, βέβαια, ρόλο και το ότι δεν υπάρχει άλλη κωμωδία στο προσκήνιο. Γι’ αυτό και ο κόσμος την παρακολουθεί τόσο πολύ και την κατέταξε στο νούμερο ένα».
Λίτσα Μιτέλλα:
«παρακολουθώ τη σειρά όποτε την πετυχαίνω στο ζάπινγκ. Δεν είμαι τακτική τηλεθεατής. Περιστασιακά, μάλλον, τη βλέπω. Έχει έξυπνο σενάριο, στόρι και το γεγονός ότι την παρακολουθεί τόσος κόσμος την κάνει πετυχημένη. Με ενοχλεί, βέβαια, η βαριά κυπριακή διάλεκτος την οποία βρίσκω εξωπραγματική για τα σημερινά δεδομένα. Είναι μεν λίγο ρετρό, αλλά παραγίνεται με το θέμα της γλώσσας. Επίσης, είναι μια πραγματικότητα ότι ως σειρά στηρίζεται από τον Τύπο. Καλά κάνετε βέβαια και στηρίζετε την κυπριακή παραγωγή. Αλλά στην επιτυχία της συγκεκριμένης σειράς βοήθησε πολύ το ότι μια την άλλη στα περιοδικά γίνονται backstage, συνεντεύξεις με τους ηθοποιούς σχεδόν κάθε βδομάδα, σε αντίθεση με μας που μας είχαν κόψει τη σειρά μας προτού καν ξεκινήσει. Πολεμήσατε παραγωγές, όπως οι «Καράολοι αλα Κρεμ» και παλαιότερα το «Ζωή Ποδήλατο» χωρίς να σκεφτείτε την ψυχολογία μας. Ήταν απαξιωτικό όλο αυτό που έγινε. Κόπηκαν τα φτερά μας...»!
Ντίνος Οδυσσέως:
«Η επιτυχία της σειράς βασίζεται πάνω σε πολλούς παράγοντες που έχουν δέσει απολύτως αρμονικά μεταξύ τους, από τον τίτλο μέχρι την τελική διεκπεραίωση. Το καστ είναι εξαιρετικό και ακριβώς μέσα στο ρόλο του ο κάθε ηθοποιός. Το κείμενο διαθέτει πηγαίο χιούμορ. Τηλεθεατές από διαφορετικά κοινωνικοικονομικά στρώματα και με διαφορετικά επίπεδα μόρφωσης μπορεί να γελάσουν σε διαφορετικά σημεία ο καθένας, αλλά σίγουρα όλοι θα γελάσουν. Η πρωτοτυπία, το ευρυματικό χιούμορ του κειμένου, το εξαιρετικό καστ, η προσεγμένη σκηνοθεσία και γενικά η πολύ προσεγμένη παραγωγή ήταν τα στοιχεία που την έκαναν να ξεχωρίσει. Εντοπίζω βέβαια και αρνητικά στοιχεία. Το γεγονός ότι προβάλλεται μόνο δύο φορές την εβδομάδα, ενώ, ως τηλεθεατές, θέλουμε να...γελάμε πιο πολλές μέρες! Ο ΑΝΤ1 σίγουρα ήθελε τη σειρά να προβάλλεται περισσότερες από δύο φορές τη βδομάδα, ωστόσο σεβάστηκε την παραγωγή και τους τηλεθεατές του και δεν πίεσε για περισσότερα επεισόδια, ώστε να γίνεται πραγματικά προσεγμένη δουλειά».
Τα αρνητικά βέβαια που εντοπίζει ο κ.Οδυσσέως δεν αφορούν την ίδια τη σειρά, αλλά τη διαχείρισή της εκ μέρους του καναλιού που πολύ καλά έκανε και την κράτησε στα δύο επεισόδια την εβδομάδα και δεν είναι καθόλου αρνητικό αυτό. Εξάλλου και το χιούμορ έχει και ένα όριο και αφού δεν μπορούμε να φτιάξουμε περισσότερες σειρές ώστε να παίζει ένα επεισόδιό τους κάθε βδομάδα, τα δύο επεισόδια είναι μια πολύ σωστή επιλογή. Κατά τ’ άλλα ο κ. Οδυσσέως είπε τα καλύτερα για τη σειρά και τι διαφορετικό θα μπορούσε να κάνει άλλωστε. Εδώ μέχρι και σαμπάνιες άνοιξαν στο Φικάρδου για να γιορτάσουν τις πρωτιές στην agb και την κατάρριψη των ρεκόρ.
Από την άλλη ο Γιώργος Τσιάκκας είναι πολύ συγκρατημένος και σφιχτός στις δηλώσεις του, δεν αναφέρεται καν στις πετυχημένες ατάκες που δεν βιάζουν την κυπριακή διάλεκτο και στο έξυπνο σενάριο αλλά γενικά περιορίζεται στο να πει ότι ‘τα παιδιά’ έχουν ταλέντο και περνούν καλά, μας κοροϊδεύει προφανώς όταν λέει ότι δεν το βλέπει συχνά και σίγουρα θέτει τον εαυτό του πιο πάνω από την ΑΙΓΙΑ –όχι πως δεν είναι σύμφωνα με τα νούμερα της agb- αφού ,όπως λέει, η σειρά ανέβηκε στην πρώτη θέση μόνο όταν τελείωσε το ‘μίλα μου’ –η αλήθεια είναι πως η ‘αίγια’ ήταν και τότε η πρώτη κωμική σειρά της τηλεόρασης με πρώτο όμως στη γενική τηλεθέαση το δραματικό-κοινωνικό ‘μίλα μου’-, ενώ είναι σίγουρος ότι αυτός θα σπάσει και το ρεκόρ τους στο επόμενό του σεναριακό εγχείρημα – τελικά τα νούμερα μας ενδιαφέρουν μόνο και όχι ο κόσμος;-
Αρκετά πιο ειλικρινής ο συνεργάτης του κ.Τσιάκκα -είναι σκηνοθέτης των σειρών του- αν και διαμόρφωσε την άποψή του για τη σειρά μόνο και μόνο από ένα επεισόδιο που είδε και αυτό μισοδότζιν, για να μιλήσουμε και στη γλώσσα των σεναριογράφων της σειράς. Έριξε όμως και αυτός το καρφί του, στην προσπάθεια να δικαιολογήσει την επιτυχία της, εκεί που λέει ότι δεν υπάρχει ‘άλλη κωμωδία στο προσκήνιο’- ενώ αν υπήρχαν άλλες κωμωδίες, που όσες βγήκαν φέτος από κωμικές κατέληξαν σε δράμα, θα μπορούσαν να την κοιτάξουν στα μάτια, λέμε εμείς τώρα...-
Για την ΑΙΓΙΑ FUXIA την ρώτησαν, στη δικιά της σειρά κατέληξε.Η κ.Μιτέλλα έχει προφανώς ένα πρόβλημα αφού δεν ξέρει να μας πει πόσο συχνά παρακολουθεί τη σειρά, την ενοχλεί η βαρία κυπριακή προφορά, αλλά αποδίδει την επιτυχία της αρχικά, όπως πολύ σωστά λέει, στον κόσμο που την παρακολουθεί, αλλά στη συνέχεια μας τα χαλάει όταν ‘πετάει’ και το ότι η σειρά βοηθήκε και από τον Τύπο –ή μήπως συμβαίνει το αντίθετο; Η ΑΙΓΙΑ βοηθάει τα περιοδικά να πωλήσουν τα τεύχη, μη ξεχνάμε και την οικονομική κρίση έτσι;- υποστήριξη που δεν βρήκε τάχα η δική της σειρά, με αποτέλεσμα να κοπεί πριν καν ξεκινήσει, σύμφωνα με τα λεγόμενά της. Αν είναι δυνατόν βέβαια να το λέει αυτό μια σεναριογράφος που έχει όση υποστήριξη χρειαστεί από τα περιοδικά του sigma, το οποίο και προσπάθησε με νύχια και με δόντια να κρατήσει μέχρι τα Χριστούγεννα τη σειρά ενισχύοντάς την μάλιστα και με ηθοποιούς από την Ελλάδα, όπως τον Μάρκο Σεφερλή. Οι τρείς μήνες στον αέρα ήταν λίγοι για την κ. Μιτέλλα;
Αυτό που διαπιστώνουμε τελικά είναι ότι υπάρχει μια δυσκολία στο να παραδεχτούμε την επιτυχία των άλλων ή όταν μας ρωτάνε για τους άλλους έχουμε την τάση να καταλήγουμε να μιλούμε για τον εαυτό μας. Επίσης το άλλο που έχω μετά λύπης μου παρατηρήσει είναι ότι οι άνθρωποι της τηλεόρασης δεν βλέπουν τηλεόραση. Γι’ αυτό λοιπόν έχουμε και πρόβλημα στον συγκεκριμένο τομέα. Αντίθετα, αν είναι κάτι που αποτέλεσε μέρος της επιτυχίας της ΑΙΓΙΑΣ είναι το ότι οι σεναριογράφοι πριν αρχίσουν να γράφουν τη σειρά –και αυτήν και τις προηγούμενές τους-φαίνεται ότι, εκτός από το ότι έχουν ανοίξει κάποια παλιά βιβλία, όπως οι ίδιοι έχουν πει, όπου έχουν βρει «ιστορίες του παλιού τζαιρού», έχουν καθήσει αρκετές ώρες μπροστά από την οθόνη και γι’ αυτό άλλωστε και ένα αγαπημένο σε αυτούς είδος χιούμορ είναι αυτό που αναφέρεται στην ίδια τη διαδικασία της συγγραφής της σειράς και στη σειρά όπως αυτή παρουσιάζεται τελικά στην τηλεόραση, βάζοντας στον εαυτό τους στη θέση του τηλεθεατή, πράγμα που αποδεικνύει ότι και οι ίδιοι είναι θεατές του εγχειρήματός τους. Και για να τελειώνουμε, ο σεβασμός στον τηλεθεατή και κυρίως της νοημοσύνης του –στα περισσότερα επεισόδια και σκηνές- βρίσκει πάντα την ανταπόκριση που του αξίζει.
Αργά το βράδυ του Σαββάτου έχασε τη μάχη για τη ζωή ο σημαντικότερος καραγκιοζοπαίχτης της εποχής μας, Ευγένιος Σπαθάρης. Τον αποχαιρετούμε και μεις με ένα απόσπασμα από συνέντευξη που έδωσε πέρσι σε εκπομπή της ΕΡΤ. Καλό του ταξίδι....
σας χρωστάω και ένα άρθρο, έρχεται και αυτό σιγά σιγά....
