Αν και ξεκίνησε αργά, στο δεύτερο μισό της φετινής τηλεοπτικής περιόδου, και σε μία ανύποπτη χρονική στιγμή -για πότε ανακοινώθηκε, για πότε εμφανίστηκε στην οθόνη μας σχεδόν ούτε που το καταλάβαμε- , η νέα (κυπριακή μία φορά δεν τη λες...) κωμική σειρά του MEGA Κύπρου, DADDY COOL δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη και αυτό λόγω της γνωστής τριάδας που υπογράφει το σενάριο (Βασίλης Ρίσβας Δήμητρα Σακαλή, Έλενα Σολωμού), η οποία κρύβεται πίσω από επιτυχημένες σειρές όπως το δημοφιλές «50-50» και τα λατρεμένα mou «Μαύρα Μεσάνυχτα». Το σενάριο της νέας σειράς, όπως διαβάσαμε και στα τηλεοπτικά περιοδικά, πριν πάρει το "πράσινο φως" από τον Χουλιάρα, προοριζόταν για ελλαδικό κανάλι, γι’ αυτό και δεν άργησε να «στηθεί» η ιδέα όταν πήρε μετάθεση στην Κύπρο. Τα νέα που έχουμε εμεις για τη σειρά είναι και καλά και κακά.
Λέω να ξεκινήσουμε με τα καλά που έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι οι σεναριογράφοι, γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τα αποτελέσματα της δουλειάς μίας δεμένης και δυνατής ομάδας, δεν «κατέβηκαν» μόνοι στον αγωνιστικό στίβο της κυπριακής tv. Αντιθέτως είπαν «έλα να πάμε στο νησί» και μαζί τους ήρθαν ευχαρίστως οι κυριότεροι συντελεστές της επιτυχίας του «50-50», ο σκηνοθέτης Βασίλης Θωμόπουλος, ο διευθυντής φωτογραφίας Μπάμπης Αρσενάκος, ο μοντέρ Κώστας Γκουλιαδίτης και ίσως και άλλοι που μας διαφεύγουν, άνθρωποι που ξέρουν πολύ καλά αυτή τη δουλειά και δεν θα μπορούσαν παρά και εδώ να μας δείξουν τον καλύτερο τους εαυτό. Το αποτέλεσμα; Σίγουρα η καλύτερη σκηνοθεσία, φωτογραφία και σκηνογραφία που έχουμε δει ποτέ σε σειρά του MEGA Κύπρου και σίγουρα μία από τις καλύτερες κωμικές σειρές σε τεχνικό επίπεδο που είδαμε ποτέ στην κυπριακή tv (στα συν και οι «παραλιακές εικόνες» που στις λοιπές κυπριακές σειρές απειλούνται με εξαφάνιση, εδώ όμως ο σκηνοθέτης είπε μάλλον «ήρθα σε νησί, θέλω να βλέπω θάλασσα» και ομολογουμένως η σκηνή με την Μαρίνα Μανδρή και τον Σάκη Μπουλά να κάθονται σε ένα παραλιακό εστιατόριο και πίσω ο φακός να γράφει το παιχνίδι των κυμάτων και των γλάρων ήταν όλα τα λεφτά). Τα καλά όμως δεν τελειώνουν εδώ αφού πολύ καλή δουλειά έκαναν οι MEGA-λοι και στο casting, το οποίο όχι μόνο περιλαμβάνει πολύ καλούς κωμικούς ηθοποιούς από τους οποίους βλέπουμε και αντίστοιχες ερμηνείες (βλ. Σάκης Μπουλάς, Μαρίνα Μανδρή, Μαριάννα Καυκαρίδου), αλλά και ηθοποιούς που έχουν συνεργαστεί μαζί στο παρελθόν με αποτέλεσμα η χημεία του cast να είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.
Τα κακά νέα έχουν να κάνουν δυστυχώς με το σενάριο και λέμε δυστυχώς γιατί όσο καλά κι αν είναι όλα τα υπόλοιπα, το σενάριο είναι το άλφα και το ωμέγα σε μία σειρά και εδώ υπάρχει ένα θέμα. Η υπόθεση της σειράς, που είναι καθαρά μία οικογενειακή κωμωδία, δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί -τα ψυχικά συμπλέγματα είναι η αδυναμία καθώς φαίνεται των σεναριογράφων και σε αυτή τη σειρά συναντάμε και τα δύο, οιδιπόδειο και σύμπλεγμα της Ηλέκτρας -, ενώ και το χιούμορ, που δυστυχώς δεν είναι καθόλου αυτό στο οποίο μας έχει συνηθίσει η σεναριακή ομάδα, περιορίζεται σε τετριμμένες ατάκες που δεν οδηγούν ούτε σε μειδίαμα, και σε κοινότοπες καταστάσεις που έχουν χάσει γι’ αυτό το λόγο τη χιουμοριστική τους διάσταση, ενώ έκδηλη είναι και η προχειρότητα και η βιασύνη με την οποία προσαρμόστηκε το σενάριο στην κυπριακή πραγματικότητα. Φυσικά αυτή είναι η εντύπωση που σχηματίζει κανείς παρακολουθώντας τα πρώτα δύο επεισόδια. Αν κάποια στιγμή το σενάριο πάρει τα πάνω του δεν το ξέρουμε, θα θέλαμε όμως πολύ να το δούμε να γίνεται αυτό, διότι σίγουρα θα μιλάμε για την έκπληξη της φετινής σεζόν στην κυπριακή tv. Αν όχι, πάλι θα μιλάμε γι’αυτήν κάμποσα χρόνια μετά, όταν η κρίση παρέλθει, η Ελλάδα ξανασταθεί στα πόδια της και κάποιος κάπου κάποτε θα γράφει ότι ανάμεσα στις συνέπειες της κρίσης υπήρξε και ο σκοταδισμός και ο μεσαίωνας στην ελληνική tv (και όχι, δεν θα εννοεί το «black out» της Μπουλέ) που είχε ως άμεσο επακόλουθο να ζήσει η κυπριακή τηλεόραση το δικό της «χρυσό αιώνα» (και δεν εννοούμε τα χρυσά τέμπλα, τις εικόνες, τα καντήλια και τους πολυελαίους του Ττόμη του Β’) ...
υ.γ. Στα πλην και οι τίτλοι αρχής στο πρότυπο της «Πολυκατοικίας», Βασίλη Θωμόπουλου ένεκα! Και πάλι καλά να λέμε που οι πρωταγωνιστές τραγουδούν Πέγκυ και όχι Χατζηγιάννη...
