ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΣΕΙΡΑΣ: Βήματα στο... ΠΕΤΡΙΝΟ ΠΟΤΑΜΙ

Ποιος είπε ότι το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω;

Το «ΠΕΤΡΙΝΟ ΠΟΤΑΜΙ» του ΡΙΚ, αν και αποτελεί τον τελευταίο «αθλητή» που κατέρχεται στον αγωνιστικό τηλεοπτικό στίβο όσον αφορά την prime time των δραματικών σειρών, εντούτοις δεν είναι καθόλου έσχατος, ώστε να περάσει απαρατήρητος, και ο λόγος είναι ένας ή κατ’ ακρίβειαν δύο: Κλείτος Κλείτου και Κόρρινα Αβρααμίδου· Ο κατ’ εξοχήν σκηνοθέτης «εποχής» της κυπριακής τηλεοπτικής tv, επιστρέφει στα «πέτρινα χρόνια» του τηλεοπτικού είδους που καθιερώθηκε, μετά από μία σύντομη -και σχετικά επιτυχημένη- «θητεία» στη σύγχρονη καθημερινή σαπουνόπερα, έχοντας στο πλευρό του μια εξίσου δεινή στο είδος συνοδοιπόρο, την Κόρρινα Αβρααμίδου, η οποία συνεχίζει τα επιτυχημένα «βήματά της» όχι στην άμμο, αλλά στο συγκεκριμένο τηλεοπτικό είδος.

 Τι είναι λοιπόν η νέα δραματική σειρά εποχής του ΡΙΚ;

 

Σίγουρα το νέο «εμπορικό» χαρτί του ΡΙΚ που ευελπιστεί να αποτελέσει έναν «πέτρινο» ανταγωνιστή για τα ΟΝΕΙΡΟ ΗΤΑΝ και ΜΠΡΟΥΣΚΟ – οι διαφημίσεις που έπεσαν μετά το τέλος των τίτλων έναρξης στην πρεμιέρα επιβεβαίωσαν και με το παραπάνω τις άγριες διαθέσεις του ιδρύματος. Φυσικά και δεν ήταν μία ιδέα που εισηγήθηκε ο Φούλλης... –, αλλά και η απάντηση του ημικρατικού ιδρύματος στο τελευταίο · η συγγραφική ομάδα του «ΠΟΤΑΜΙΟΥ», που ειρήσθω εν παρόδω είναι αυτή του ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ και των ΒΗΜΑΤΩΝ, έβαλε τα γυαλιά στο ΜΠΡΟΥΣΚΟ της Βάνας Δημητρίου, αφού και τον αυθεντικό κυπριακό γάμο διέθετε – Λίγο λίγο όπως πάμε θα καταργήσουμε το «Όπου γάμος και χαρά» και θα λέμε «Όπου πρεμιέρα και γάμος» - και λεβέντη Κρητίκαρο που τιμά την κρητική ντοπιολαλιά. Κάπως έτσι «άρκεψεν η δουλειά» και για το «Πέτρινο Ποτάμι», με παραδοσιακές, πατροπαράδοτες «συνταγές» της Κύπρου αλλά και της τηλεόρασης.

Αναφορικά με το σενάριο, πέρα από την υιοθέτηση της αμερικάνικης τακτικής «του knock out» για βασικό πρωταγωνιστή - στην περίπτωσή μας η κατάβαρη σύζυγος του Κρίστοφερ Γκρέκο σαν άλλη γυναίκα του Πρωτομάστορα θυσιάζεται για να «στεριώσει» η σειρά στη NIELSEN –, όλα τ’ άλλα είναι τόσο απλά κι αγαπημένα που έχει κανείς την εντύπωση ότι παρακολουθεί έναν ακόμη κύκλο της σειράς «Βήματα στην Άμμο»: Κάπου στο τέλος του 19^ου αιώνα και της εποχής της Τουρκοκρατίας όπου διαδραματίζεται η σειρά, στο προσκήνιο βρίσκονται αφεντάδες και μισταρκοί, το κυνήγι του «ππαρά» που γεννά το πάθος για εκδίκηση, δημιουργεί οικογενειακές έχθρες και οδηγεί σε φονικά, ληστοσυμμορίες, στο πρότυπο των θρυλικών Χασαμπουλιών, που σκορπούν με τις επιδρομές τους τον τρόμο σε φτωχούς αγρότες, ενώ τα φαντάσματα των πρωταγωνιστών της Μαρίας Αβρααμίδου από τα «Βήματα στην άμμο» δίνουν σε κάθε σκηνή μαζικά «το παρών» τους διαμαρτυρόμενα για τους νέους ιδιοκτήτες «των σπιτιών τους». Ναι μεν βολικά τα δανεικά σκηνικά από τα «Βήματα» για σκοπούς εξοικονόμησης χρημάτων, όμως δύσκολα μπορούν να αποτυπώσουν τη ζοφερότητα και τις κακουχίες της εποχής της νέας σειράς, τα γεγονότα της οποίας διαδραματίζονται τουλάχιστον έναν αιώνα προηγουμένως. Ωστόσο πιστώνουμε την προσπάθεια που γίνεται σκηνοθετικά για αποτύπωση της ατμόσφαιρας της εποχής μέσα από την επιλογή των εξωτερικών χώρων ή την προβολή των εξωτερικών όψεων κτιρίων της εποχής, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και αδυναμίες, όπως ήταν η σκηνή της επιδρομής της ληστοσυμμορίας στο σπίτι του Κρίστοφερ Γκρέκο που δεν μας έπεισε αρκετά.

To cast αποτελείται από μέρος του Τσακκέικου, το οποίο, όταν ο αρχηγός της οικογένειας δεν βρίσκεται σε δημιουργικό οίστρο, βρίσκει πάντα καταφύγιο στο κρατικό κανάλι, όπου εκεί ξέρει ότι δεν θα μείνει σε «εκείνο το καλοκαίρι» από το οποίο ξεκίνησε, αλλά σίγουρα θα ξεχειμωνιάσει, το «θεό» Κρίστοφερ Γκρέκο, η υποκριτική αξία του οποίου μπορεί να διαπιστωθεί από μία κραυγή και μόνο - όπως αυτή πάνω από το άψυχο σώμα της εγκυμονούσας συζύγου του-, μια ακόμη αξιόλογη φουρνιά νεαρών ηθοποιών, καθώς και από κάποιες παραφωνίες που είναι όπως... η μούγια μες το γάλα.

 

Στα συν της σειράς και το τραγούδι των τίτλων του Κώστα Κακογιάννη που ντύνει με τη μελωδική φωνή της η Ελευθερία Αρβανιτάκη. "Πεθανίσκουμε"...

Στην τελική:

Αφήστε το «Ποτάμι» να σας παρασύρει και, αν κρίνουμε και από τις προηγούμενες δουλειές της συγγραφικής ομάδας, δεν θα χάσετε. Αν πάλι νιώθετε να πνίγεστε, μην πιαστείτε από τα μαλλιά σας, πιάστε το τηλεκοντρόλ και έχει ο Θεός...