Νέα εποχή για τον Κλείτο Κλείτου,
σκηνοθέτη των επιτυχιών του ΡΙΚ
Εβδομαδιαίες σειρές εποχής τέλος
για τον Κλείτο Κλείτου. Αν και το «παλιακό» και η γραμματοσειρά- «γραφομηχανή» στο
σήμα έναρξης, και η ηρεμία της πρωτότυπης μουσικής (Χρίστος Ανδρέου) δεν το
προδίδουν, εντούτοις ο σκηνοθέτης των μεγάλων επιτυχιών της κρατικής τηλεόρασης
(«Γενιές της Σιωπής», «Τα ρόδα της οργής» και «Στην άκρη του παράδεισου»), αφήνει στην
άκρη -για λίγο, πολύ ή για πάντα, ποιος ξέρει; -το είδος των σειρών που τον
καθιέρωσε, για να μπει στον άγριο χορό της σύγχρονης καθημερινής σαπουνόπερας,
η οποία καλείται πάντα να γεμίσει με αμέτρητες μπουρμπουλήθρες το «μπάνιο» των
δελτίων ειδήσεων που ακολουθούν, τουτέστιν να το γεμίσει με νούμερα της agb nielsen. Φέτος όλα τα
μεγάλα κυπριακά κανάλια φρόντισαν να εφοδιαστούν με «σαπούνι» δικής τους
παραγωγής, γι’ αυτό και ο ανταγωνισμός αναμένεται ιδιαίτερα σκληρός και μία πρώτη
γεύση από την «αγριότητα» αυτής της αναμέτρησης, πήραμε βλέποντας την πρεμιέρα
της καθημερινής σειράς του ΡΙΚ «Μοιραία
Φεγγάρια».
Σαφώς αυτό το ανταγωνιστικό κλίμα στο οποίο
έχουν μπει τα υπόλοιπα ιδιωτικά κανάλια, λίγο αφορά το ΡΙΚ - παρά μόνο ως θέμα
γοήτρου - στο "στρατόπεδο" του οποίου
επικρατεί πάντα μία νηνεμία που την προκαλεί η «ασφάλεια του κρατικού καναλιού»,
καθώς δεν υπάρχει φόβος από τυχόν κόψιμο της σειράς, τουλάχιστον στο μέσο της
τηλεοπτικής περιόδου, λόγω χαμηλών πτήσεων στο πίνακα τηλεθέασης. Αυτή η μικρή λεπτομέρεια λοιπόν δίνει ένα
επιπλέον προβάδισμα στην καθημερινή σειρά του ΡΙΚ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η
ίδια η σειρά από μόνη της δεν είναι ικανή να αναμετρηθεί με άλλα «μεγαθήρια»
του είδους. Αντίθετα ο Κλείτος της νέας εποχής είναι εξίσου καλός με αυτόν του
«παρελθόντος». Μάλιστα η προϋπηρεσία του στις σειρές εποχής στάθηκε, όπως
είδαμε, χρήσιμη και σε αυτήν την περίπτωση όπου το σενάριο ακολουθεί, για την
ώρα, την ανάδρομη αφήγηση και αρκετά flashbacks, που λειτουργούν ως αναμνήσεις των κεντρικών ηρώων
από την εποχή της εισβολής, επιστρατεύονται για να φωτίσουν πτυχές του
χαρακτήρα τους αλλά και της ιστορίας. Και αυτά τα flashbacks ήταν αρκετά επιμελημένα και
προσεγμένα - η λεπτομέρεια στην οποία δίνεται προσοχή αυξάνει το αισθητικό
αποτέλεσμα -, όπως είναι και η υπόλοιπη σειρά στο τεχνικό μέρος της, για το
οποίο εργάζεται η ίδια ομάδα που γνωρίσαμε και στις προηγούμενες δουλειές του
σκηνοθέτη. Ενδεικτικά αυτής της καλής δουλειάς είναι, για παράδειγμα, τα
σκηνικά του Λάκη Γενεθλή στο σπίτι της Χριστίνας (Ανδρούλλας Ηρακλέους) όπου
αναπαριστούν άψογα το βρετανικό στυλ -αν και ο χώρος του σκηνικού της σειράς
είναι ακόμη μεγαλύτερος από κάποια λονδρέζικα σπίτια -, ενώ την ίδια ώρα οι
διάφορες σκηνοθετικές επιλογές, όπως οι γρήγορες εναλλαγές της εικόνας και η εν
κινήσει κάμερα – κυρίως στα πιο μακρινά πλάνα- εξυπηρετούν στο να δοθεί ένας
γρήγορος ρυθμός που αντανακλά και την εποχή, ενώ η επιλογή της στατικής κάμερας
σε κάποιες άλλες, φαίνεται πως εξυπηρετεί στο να μην αποσπάται η προσοχή του
τηλεθεατή από το σενάριο. 
Την προσαρμογή και επιμέλεια του
σεναρίου, το οποίο βασίζεται στο βιβλίο «Όταν
η μοίρα αποφασίζει», ανέλαβαν οι Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου και Πάνος Σταθογιάννης.
Θέμα του ένας παλιός έρωτας που άνθισε στα χρόνια της τουρκικής εισβολής,
χάθηκε κατά τη διάρκειά της και ξαναφουντώνει 38 χρόνια μετά. Στο επίκεντρο
δηλαδή βρίσκεται μία ιστορία αγάπης δύο ώριμων ανθρώπων -που πλαισιώνεται βέβαια
από μία σειρά άλλων ιστοριών-, αλλά από εκεί και πέρα δεν ξέρουμε κατά πόσο θα
είναι αρκετή από μόνη της, ώστε να τραβήξει το ενδιαφέρον των τηλεθεατών, όπως
δεν ξέρουμε και ποιους τηλεθεατές θα μπορούσε να προσελκύσει, εκτός από
εκείνους που βρίσκονται στην ίδια ηλικιακή φάση. Η πρεμιέρα ήταν περισσότερο
εισαγωγική στους χαρακτήρες και την ιστορία και λιγότερο πλούσια σε δράση και
ανατροπές αυτής, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα υπάρξουν. Η πλοκή όμως, καθώς
φαίνεται, θα ξεδιπλώνεται αργά, σε μικρής διάρκειας επεισόδια, και αυτό ακόμη και για καθημερινή σειρά, με
τα σημερινά δεδομένα, είναι μειονέκτημα. Από πλευράς ερμηνείας, η μεγαλύτερη έκπληξη
ήρθε από τον Δημήτρη Βερύκιο, ο οποίος μας άρεσε πολύ περισσότερο στο ρόλο του Αλέξανδρου, του πλούσιου
επιχειρηματία παρά σε αυτόν του «κακού»
στα «Μπαλόνια», η Ανδρούλλα Ηρακλέους είναι ίσως λίγο πιο σκληρή απ’ ό,τι θα
έπρεπε, αλλά, όπως πάντα, είναι από τα δυνατά χαρτιά κάθε σειράς στην οποία συμμετέχει, η Σοφία Καλλή κάνει μικρά βήματα για να ξεκαλουπωθεί από τον «τύπο» που
έφτιαξε μόνη της για τον εαυτό της και ο οποίος την ακολουθεί σε κάθε της
τηλεοπτική παρουσία, ενώ κάποιοι άλλοι είναι περισσότερο διεκπεραιωτικοί προσπαθώντας απλώς να πουν σωστά τα λόγια τους.
Υ.Γ. : Ένα τελευταίο σχόλιο για τον προγραμματισμό
από το κανάλι· δεν τοποθετείς μία σειρά που, πλέον στον τρίτο κύκλο της,
δείχνει εμφανή σημάδια κόπωσης στο prime time των 9 (βλ. «Βήματα στην άμμο») αφήνοντας το φρέσκο
προϊόν για τις 7.30. Άσε που οι τηλεθεατές ήδη μπερδεύτηκαν, αφού μετά την
πρεμιέρα, έψαχναν και τις επόμενες μέρες τη σειρά στη ζώνη των 9, αλλά
μάταια.
Η ιστορία αναφέρεται στη μεγάλη αγάπη που ένωσε τις ζωές του Αλέξανδρου και της Χριστίνας. Η μοίρα όμως στάθηκε σκληρή μαζί τους. Η λαίλαπα της εισβολής του 1974 τους χώρισε και ο καθένας προχώρησε μόνος. Η αγάπη τους άντεξε στο χρόνο και την απόσταση. Και η ζωή αποφάσισε να τους δώσει μια δεύτερη ευκαιρία μετά από 38 χρόνια.
Η σειρά είναι εμπνευσμένη από το βιβλίο της Μάρως Κρανιδιώτου
που τιτλοφορείται «Όταν η μοίρα αποφασίζει». Η ιστορία και το όλο έργο
προσαρμόστηκε και στηρίχθηκε σε μια ιδέα της Εύης Παπαμιχαήλ και του Κλείτου
Κλείτου.
Σενάριο: Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου, Πάνος
Σταθόγιαννης.
Επιμέλεια Παραγωγής: Εύη Παπαμιχαήλ,
Κλείτος Κλείτου
Σκηνοθεσία: Κλείτος Κλείτου, Σάιμον Φαρμακάς
Πλειάδα βετεράνων και νέων ηθοποιών, από την Κύπρο και την
Ελλάδα έχουν επιλεγεί για να παίξουν στη σειρά.
Πρωταγωνιστούν: Στέλιος Καυκαρίδης, Δημήτρης
Βερύκιος, Σοφία Καλλή, Μαρία Φιλίππου, Ηλιάνα Κάκουρα, Κώστας Βήχας, Έλενα
Χριστοφή, Φίλιππος Σοφιανός, Ντίνος Λύρας, Στέλιος Ανδρονίκου, Χριστίνα
Μαρούχου, Ανδρούλα Ηρακλέους, Έλενα Δημητρίου, Λευτέρης Σαλωμίδης, Λευτέρης
Ζαμπετάκης, Γιώργος Παναγιώτου, Ζωή Κυπριανού.