«La reina del sur»
Αυτός είναι ο τίτλος της νέας τηλενουβέλας που ξεκίνησε τη Δευτέρα το βράδυ στον ΑΝΤ1 Κύπρου και που ελληνιστί θα πει «Η βασίλισσα του Νότου». Η νέα μεξικάνικη τηλενουβέλα που εξασφάλισε ο ΑΝΤ1 Κύπρου, παρακολουθεί την ιστορία μίας νεαρής Μεξικάνας που άθελά της διεισδύει στον αδυσώπητο κόσμο των καρτέλ ναρκωτικών για να γίνει τελικά «η μεγαλύτερη έμπορος ναρκωτικών στη Νότια Ισπανία», σύμφωνα με το δελτίο τύπου του σταθμού. 
Για ακόμη μια φορά ο Ντίνος Οδυσσέως αποδεικνύεται ως ο άνθρωπος με τα καλύτερα αντανακλαστικά όσον αφορά στις μεξικάνικες σειρές, αφού μετά το κυπροποιημένο «Η ζωή είναι ωραία» ή «LOS ROLDAN», που πρώτος μυρίστηκε επιτυχία και έφερε στον ελληνικό χώρο (τελικά, όπως θα θυμάστε, το εγχείρημα απέτυχε, όπως άλλωστε όλες οι Μεγάλες Ιδέες...), βάλθηκε να σπάσει όλα τα ρεκορ φέρνοντάς μας στο νησί μια τηλενουβέλα που η προβολή της δεν πρόλαβε καλά καλά να ολοκληρωθεί στο κανάλι TELEMUNDO στο οποίο ανήκει. Και μάλιστα μια σειρά όχι όποια κι όποια, αλλά μια τηλενουβέλα της prime time ζώνης αυτή τη φορά, που έσπασε τα μηχανάκια της τηλεθέασης στην Αμερική.
Ναι, ξέρω ότι η απορία σας, είναι γιατί ο ΑΝΤ1 Κύπρου κράτησε αυτούσιο τον ισπανικό τίτλο και δεν τον βάφτισε εκ νέου, δίνοντάς του ένα γυναικείο όνομα του τύπου Μιλάγκρος, Εσμεράλδα, Γαβριέλλα, Ροζαλίντα κ.ο.κ. ; Πρώτον γιατί την πρωταγωνίστρια τη λένε «Τερέσα» ή «Τερεσίτα» (όπως την αποκαλούν οι εγκληματίες που την κυνηγούν για να τη σκοτώσουν) και το εν λόγω όνομα παραπέμπει πιο εύκολα σε θρησκευτικές σειρές εποχής (βλ. «Μητέρα Τερέζα: η μητέρα των φτωχών») παρά σε λάτιν σαπούνι. Δεύτερον γιατί μια σειρά που υπόσχεται «δράση, δράμα, μυστήριο», δεν μπορεί να την πάρεις στα σοβαρά αν σου συστηθεί ως Μαρία, Ελένη, Μενεξέ ή οποιοδήποτε άλλο χρώμα ή λουλούδι, αν και η προσοχή επικεντρώνεται, όπως και σε κάθε τηλενουβέλα που σέβεται τον εαυτό της, στη γυναίκα πρωταγωνίστρια (ο ομορφάνδρας πρωταγωνιστής με τα πράσινα μάτια σκοτώνεται από το πρώτο κιόλας επεισόδιο!). Τρίτον, διότι η «Η βασίλισσα του Νότου» βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του γνωστού Ισπανού συγγραφέα και δημοσιογράφου Αρτούρο–Πέρεθ Ρεβέρτε, το οποίο δυστυχώς θα ατυχήσει να περάσει στη συνείδηση του κόσμου ως μια ακόμη τηλενουβέλα (ενώ θα μπορούσε άνετα να αποτελέσει μια αξιοπρεπή κινηματογραφική ταινία δράσης και αγωνίας με φόντο το κοσμοπολίτικο Μεξικό. Καλύτερα όμως να μη τους βάζουμε ιδέες, γιατί δεν ξέρουμε για τί άλλο είναι ικανός ο Οδυσσέως). Για τους ίδιους λόγους μάλλον, το κανάλι προτίμησε να την προβάλει με ελληνικούς υποτίτλους* (ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΙΔΗΣΗ!!!), αντί να σπεύσει στο πλησιέστερο στούντιο μεταγλώττισης (όπου το πιθανότερο είναι ότι δε θα έβρισκαν και κανέναν τέτοια εποχή, είναι όλοι μόνιμα καλεσμένοι σε κάποιο γάμο τον τελευταίο καιρό), προσγειώνοντάς μας ανώμαλα, αλλά ευχάριστα (το καλό να λέγεται), πίσω στην αναλογική tv της δεκαετίας του ’90 όπου οι μισοί Κύπριοι είχαν την εντύπωση (ισπανικής γλώσσας ένεκα) ότι το άλλο μισό της καταγωγής τους είναι ισπανικό ή ότι έστω σε μία άλλη τους ζωή έζησαν στην Ισπανία του Φράνκο...
Για ακόμη μια φορά ο Ντίνος Οδυσσέως αποδεικνύεται ως ο άνθρωπος με τα καλύτερα αντανακλαστικά όσον αφορά στις μεξικάνικες σειρές, αφού μετά το κυπροποιημένο «Η ζωή είναι ωραία» ή «LOS ROLDAN», που πρώτος μυρίστηκε επιτυχία και έφερε στον ελληνικό χώρο (τελικά, όπως θα θυμάστε, το εγχείρημα απέτυχε, όπως άλλωστε όλες οι Μεγάλες Ιδέες...), βάλθηκε να σπάσει όλα τα ρεκορ φέρνοντάς μας στο νησί μια τηλενουβέλα που η προβολή της δεν πρόλαβε καλά καλά να ολοκληρωθεί στο κανάλι TELEMUNDO στο οποίο ανήκει. Και μάλιστα μια σειρά όχι όποια κι όποια, αλλά μια τηλενουβέλα της prime time ζώνης αυτή τη φορά, που έσπασε τα μηχανάκια της τηλεθέασης στην Αμερική.
Ναι, ξέρω ότι η απορία σας, είναι γιατί ο ΑΝΤ1 Κύπρου κράτησε αυτούσιο τον ισπανικό τίτλο και δεν τον βάφτισε εκ νέου, δίνοντάς του ένα γυναικείο όνομα του τύπου Μιλάγκρος, Εσμεράλδα, Γαβριέλλα, Ροζαλίντα κ.ο.κ. ; Πρώτον γιατί την πρωταγωνίστρια τη λένε «Τερέσα» ή «Τερεσίτα» (όπως την αποκαλούν οι εγκληματίες που την κυνηγούν για να τη σκοτώσουν) και το εν λόγω όνομα παραπέμπει πιο εύκολα σε θρησκευτικές σειρές εποχής (βλ. «Μητέρα Τερέζα: η μητέρα των φτωχών») παρά σε λάτιν σαπούνι. Δεύτερον γιατί μια σειρά που υπόσχεται «δράση, δράμα, μυστήριο», δεν μπορεί να την πάρεις στα σοβαρά αν σου συστηθεί ως Μαρία, Ελένη, Μενεξέ ή οποιοδήποτε άλλο χρώμα ή λουλούδι, αν και η προσοχή επικεντρώνεται, όπως και σε κάθε τηλενουβέλα που σέβεται τον εαυτό της, στη γυναίκα πρωταγωνίστρια (ο ομορφάνδρας πρωταγωνιστής με τα πράσινα μάτια σκοτώνεται από το πρώτο κιόλας επεισόδιο!). Τρίτον, διότι η «Η βασίλισσα του Νότου» βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του γνωστού Ισπανού συγγραφέα και δημοσιογράφου Αρτούρο–Πέρεθ Ρεβέρτε, το οποίο δυστυχώς θα ατυχήσει να περάσει στη συνείδηση του κόσμου ως μια ακόμη τηλενουβέλα (ενώ θα μπορούσε άνετα να αποτελέσει μια αξιοπρεπή κινηματογραφική ταινία δράσης και αγωνίας με φόντο το κοσμοπολίτικο Μεξικό. Καλύτερα όμως να μη τους βάζουμε ιδέες, γιατί δεν ξέρουμε για τί άλλο είναι ικανός ο Οδυσσέως). Για τους ίδιους λόγους μάλλον, το κανάλι προτίμησε να την προβάλει με ελληνικούς υποτίτλους* (ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΙΔΗΣΗ!!!), αντί να σπεύσει στο πλησιέστερο στούντιο μεταγλώττισης (όπου το πιθανότερο είναι ότι δε θα έβρισκαν και κανέναν τέτοια εποχή, είναι όλοι μόνιμα καλεσμένοι σε κάποιο γάμο τον τελευταίο καιρό), προσγειώνοντάς μας ανώμαλα, αλλά ευχάριστα (το καλό να λέγεται), πίσω στην αναλογική tv της δεκαετίας του ’90 όπου οι μισοί Κύπριοι είχαν την εντύπωση (ισπανικής γλώσσας ένεκα) ότι το άλλο μισό της καταγωγής τους είναι ισπανικό ή ότι έστω σε μία άλλη τους ζωή έζησαν στην Ισπανία του Φράνκο...
* αν διαβάζει κανείς εκεί στο ΡΙΚ, υποτίτλους και όχι "υπότιτλους"!!!!!
Αν και η δράση του βιβλίου είναι καταιγιστική, η ιστορία ενδιαφέρουσα και τα σχόλια των αναγνωστικού κοινού για τον συγγραφέα κάτι παραπάνω από κολακευτικά, η σκηνοθετική προσέγγιση της τηλεοπτικής μεταφοράς αφήνει εκτεθειμένο βιβλίο και συγγραφέα, καθώς αποτυγχάνει να δημουργήσει την ατμόσφαιρα αγωνίας και φόβου που διακατέχει την ηρωΐδα (η ηθοποιός βέβαια κάνει ό,τι μπορεί) και που υπό άλλες σκηνοθετικές συνθήκες και οδηγίες, θα έκοβε την ανάσα στον τηλεθεατή (εντά
ξει δεν μιλάμε και για το “prison break”...), ενώ το μοντάζ αφήνει αναξιοποίητη την τεχνική των flash backs που είδαμε να χρησιμοποιείται κατά κόρον στο πρώτο επεισόδιο, με τις σκηνές να διαδέχονται χωρίς εκπλήξεις η μια την άλλη. Έτσι η σειρά πέφτει τελικά στη λούμπα της light τηλενουβέλας που για να βγει το υλικό και για τα εξηντατρία επεισόδια, σε κουράζει ήδη από το πρώτο με τις ανάλαφρες και άνευ ουσίας ρομαντικές σκηνές που κυριαρχούν σε όλες τις σειρές του είδους (ο σκηνοθέτης φαίνεται μάλιστα να το γλεντάει περισσότερο με τα ελάχιστα ενδύματα με τα οποία κυκλοφορεί η πρωταγωνίστρια, στα οποία και εστιάζει), με τις επαναλήψεις των flash backs (ήδη στο δεύτερο επεισόδιο μας έδειξαν σε επανάληψη όλο το πρώτο!), αλλά και με τα πλάνα που είτε είναι πολύ κοντινά στα πρόσωπα των ηθοποιών είτε λειτουργώντας σαν φωτογραφικός φακός στα χέρια ενός μικρού παιδιού, καταγράφουν ό,τι να ’ναι. Τελικά οι «άγγελοι», «γυμνοί» ή μη, κυκλοφορούν παντού, από την κόλαση της Πλατείας Ηρώων μέχρι το Μεξικό...Παρόλα αυτά, η σειρά βλέπεται ευχάριστα κυρίως λόγω της ιστορίας, η οποία μπορεί να γίνει το μέσο για να έλθετε σε επαφή με το πιο άγριο πρόσωπο της Λατινικής Αμερικής, αυτό που αφορά στο εμπόριο των ναρκωτικών. Ό,τι πρέπει για τις ζεστές νύχτες του καλοκαιριού που ίσως ξεμείνετε αραγμένοι σε κάποιον καναπέ και σκεφτήκατε να κάνετε κάτι καλύτερο από το να τρώτε τα νύχια σας ή να βλέπετε video clips του Σάκη Ρουβά στο mad cy. Όσο για τους λάτρεις της ξένης λογοτεχνίας, θα τους συμβουλεύαμε καλύτερα να τρέξουν στο βιβλιοπωλείο ή τη βιβλιοθήκη της γειτονιάς τους.
Το μεγάλο ερώτημα όμως είναι και παραμένει: Θα καταφέρει η Reina del sur να γίνει Reina del verano (του κυπριακού τηλεοπτικού digital) καλοκαιριού; Και αν δεν τα καταφέρει Ντίνο μου, μην τα βάψεις και μαύρα. Το πολύ πολύ θα είσαι ο κύριος υπεύθυνος για τις αυξήσεις των πωλήσεων του βιβλίου του Ρεβέρτε στην Κύπρο! Καθόλου άσχημο!